بررسی کیفیت پس از برداشت میوه سه نوع تمشک سیاه در بسته‌‌بندی زیست‌تخریب‌پذیر و زیست‎تخریب‌ناپذیر

فسادپذیری و ماندگاری کوتاه میوه‌‌های تمشک مهم‌ترین عامل محدود کننده پس از برداشت می‌‌باشد. در این پژوهش سه نوع میوه تمشک سیاه (بهاره، تابستانه و پاییزه) با سه زمان نگهداری (صفر، 3 و 8 روز) در دو ظرف (زیست تخریب‌‌پذیر و زیست تخریب‌‌ناپذیر) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با 3 تکرار در دمای 4 درجه‌‌سلسیوس و رطوبت نسبی 85% ارزیابی شد. نتیجه‌ها نشان داد با افزایش زمان نگهداری از کیفیت ظاهری میوه‌‌ها کاسته شد. میوه‌های بهاره نسبت به سایر میوه‌‌ها کاهش عطر و رنگ بیش‌‌تری داشتند. مقدار آنتوسیانین‌‌کل در میوه تابستانه از ابتدا (276.98 میلی‌گرم در 100گرم) تا انتهای آزمایش کاهش یافت(23.38 در ظرف زیست تخریب‌‌پذیر و 34.18 در ظرف زیست تخریب‌‌ناپذیر). میزان آنتوسیانین میوه بهاره (محصول دوم rubus sanctus) و میوه پاییزه (محصول اول r. sanctus) در ظرف‌های مختلف نوسان داشت. مقدار فنول میوه‌‌های بهاره با افزایش زمان نگهداری در ظرف‌های زیست تخریب‌‌پذیر کاهش(58.31 میلی‌گرم در 100گرم) و در ظرف‌های زیست تخریب‌‌ناپذیر افزایش (62.32) یافت. این افزایش می‌‌تواند به‌‌دلیل اتلاف آب و افزایش غلظت شیره یاخته‌ای و کاهش ناشی‌‌از تجزیه باشد. نگهداری این میوه‌ در ظرف‌های زیست تخریب‌‌ناپذیر نسبت به ظرف‌های زیست تخریب‌‌پذیر می‌تواند اثر منفی کمتری (17%) بر حفظ این ویژگی مهم داشته باشد.

Evaluation of Postharvest Quality of Three Blackberries Fruit in Bio-degradable and Non-biodegradable Packaging

Perishability and short shelf life of blackberries fruit is the most important limiting factor in their postharvest. In this study, three types of blackberry fruits (spring, summer and autumn bearing) with three storage times (0, 3 and 8 days) in two packaging (biodegradable and nonbiodegradable) in factorial in a randomized complete design with 3 Repeat at 4 °C and 85% relative humidity. The results showed that the apparent quality of fruits decreased with increasing storage time. Spring fruits showed more reduction in aroma and color than other fruits. The amount of total anthocyanin in summer fruits decreased from the beginning (276.98 mg 100g1) to the end of the experiment (23.38 in the biodegradable container and 34.18 in the nonbiodegradable container). Anthocyanin levels of spring fruit (floricane bearing of Rubus Sanctus) and autumn fruit (primocane bearing of Rubus Sanctus) fluctuated in different containers. The amount of phenols of spring fruits decreased with increasing storage time in biodegradable containers (58.31 mg 100g1) and increased in biodegradable containers (62.32). This increase can be due to water loss and increase in cell sap concentration and decrease due to decomposition. Storing this fruit in biodegradable containers compared to biodegradable containers can have less negative effect (17%) on maintaining this important feature.