>
Fa   |   Ar   |   En
   ارزیابی تحمل شوری گیاه پنیرباد (Withania Coagulans Dunal.) براساس برخی شاخص‌های ریخت‌شناسی و فیزیولوژیک  
   
نویسنده نوراللهی فرشته ,گنجی مقدم ابراهیم ,تاتاری مریم ,اصغرزاده احمد
منبع علوم و فنون باغباني ايران - 1398 - دوره : 20 - شماره : 1 - صفحه:79 -86
چکیده    پنیرباد یکی از گونه‌های گیاهی با ارزش اقتصادی بالا بومی منطقه سیستان ‌و بلوچستان است که در فضای سبز، صنایع دارو‌‌سازی و تثبیت شن‌های روان در مناطق کویری کاربرد دارد. شوری یکی از عامل‌های محدودکننده رشد و پراکنش گیاهان است. این پژوهش با هدف بررسی اثر تنش شوری (نمک‌های کلراید سدیم و کلراید پتاسیم) بر برخی ویژگی‌های ریخت‌شناسی و فیزیولوژیک گیاه پنیرباد انجام شد. آزمایش در قالب طرح به‌طورکامل تصادفی با نه تیمار و چهار تکرار به‌صورت گلخانه‌‌ای انجام شد. تیمارها شامل شاهد، کلراید سدیم و کلراید پتاسیم هر کدام در چهار سطح (50، 100، 150 و 200 میلی‌مولار) بودند. نتیجه‌ها نشان داد که تنش شوری بر همه‌‌ ویژگی‌های مورد بررسی شامل مقدار پرولین، درصد نشت یونی، فلورسانس کلروفیل، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی، سطح برگ، طول ریشه و درصد بقا در سطح احتمال یک درصد معنی‌‌دار بود. مقایسه میانگین‌ها نشان داد که بیشترین مقدار پرولین و درصد نشت‌ یونی به‌ترتیب 4.27 میکرومول بر گرم وزن تر و 56/%45 در تیمار 200 میلی‌مولار از کلراید سدیم و کمترین مقدار پرولین و درصد نشت یونی به‌ ترتیب 1.4 میکرومول بر گرم وزن تر و 11.93% در شاهد مشاهده شد. ویژگی‌‌های ریخت‌شناسی در تیمار کلراید سدیم در مقایسه با کلراید پتاسیم کاهش بیشتری نشان داد. بنابراین سطح برگ‌‌ در تیمار 200 میلی‌‌مولار کلراید سدیم (58.45 سانتی‌‌متر مربع) در مقایسه با تیمار 200 میلی‌‌مولار کلراید پتاسیم (69.70 سانتی‌‌متر مربع) کاهش یافت. هم‌چنین با افزایش تنش شوری، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی افزایش یافت. بیشترین نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی (1.01) در تیمار 200 میلی‌‌مولار کلراید سدیم بود. یافته‌ها نشان داد تحمل گیاه پنیرباد به شوری تا 100 میلی‌‌مولار می‌باشد، به ‌طوری که با افزایش نمک به 200 میلی‌‌مولار، درصد بقا نسبت به شاهد 70.38% کاهش یافت. بنابراین، بر اساس نتیجه‌های به‌ دست آمده از این پژوهش، می‌‌توان از این گیاه افزون بر فضای سبز، در مناطق با شوری متوسط نیز استفاده نمود.
کلیدواژه پرولین، نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی، درصد نشت‌‌یونی، فلورسانس کلروفیل
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان, گروه علوم باغبانی, ایران, مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی, بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی, ایران, ‌ دانشگاه ‌آزاد ‌اسلامی واحد شیروان, گروه علوم باغبانی, ایران, ‌ دانشگاه ‌آزاد ‌اسلامی واحد شیروان, گروه علوم باغبانی, ایران
 
   Evaluation of Salinity Tolerance of Withania (Withania coagulans Dunal.) Based on Some Morphological and Physiological Indices  
   
Authors گنجی مقدم ابراهیم ,تاتاری مریم
Abstract    Withania (Withania coagulans Dunal.) is one of the most economically important plants endemic to SistanoBaluchestan province in Iran. This plant is used in landscape, pharmaceutical industries and stabilization of sand in desert areas. Salinity is one of the most limiting factors of growth and geographical distribution of plants. This study was conducted to evaluate the effects of salinity stress (sodium chloride and potassium chloride) on some morphological and physiological characteristics of withania. The experiment was laid out based on a completely randomized design with 9 treatments and 4 replications under greenhouse conditions. Treatments were: control (without stress) and sodium chloride and potassium chloride in four levels (50, 100, 150, and 200 mM). The results showed that salinity stress significantly affected proline content, Ionic leakage percentage, Fluorescence chlorophyll, shoot and root dry weights, root to shoot dry weight ratio, leaf surface, root length and survival percentage (P le;1%). Mean Comparisons showed that the highest value of proline and Ionic leakage percentage respectively 4.27 ( mu;mol g1 FW) and 45.56% were obtained at 200 mM of NaCl and the least value of proline and Ionic leakage percentage were observed at control. Morphological indices showed more decline under NaCl treatment compared to KCl. So that, leaf surface decreased at 200 mM NaCl (58.45 cm2) compared to 200 mM KCl (69.70 cm2). Also, with increasing salinity stress, root to shoot dry weight ratio was increased. The maximum amount of root to shoot dry weight ratio (1.01) was obtained at 200 mM of NaCl. Our findings showed that the tolerance of withania to salinity stress was determined equal to 100 mM, while with increasing salinity stress to 200 mM, percentage of survival was decreased (70.38%) compared to the control. Therefore, based on the obtained results, in addition to the use in landscape, withania can be used in saline areas.
Keywords Chlorophyll fluorescence ,Ionic leakage percent ,Proline ,Root to shoot dry weight ratio.
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved