تغییر‌های کیفی میوه و اجزای عملکرد توت‌فرنگی رقم کاماروسا در پاسخ به کاربرد نسبت‌های مختلف پتاسیم به نیتروژن در کشت بدون خاک

تامین نسبت‌های مناسب عنصرهای غذایی در مراحل رشدی مختلف، سبب افزایش عملکرد و کیفیت میوه می‌گردد. بدین منظور برای ارزیابی تاثیر نسبت‌های مختلف پتاسیم به نیتروژن بر عملکرد و کیفیت میوه توت‌فرنگی آزمایشی شامل 13 تیمار با ترکیب سطح‌های مختلف نیتروژن (120 و 180 میلی‌گرم در لیتر) و پتاسیم (200، 250 و 300 میلی‌گرم در لیتر)، در قالب طرح به‌طورکامل تصادفی و در سه تکرار اجرا شد. برای تهیه محیط کشت از کوکوپیت و پرلایت با نسبت 1:1 استفاده شد. محلول ‌غذایی با نسبت‌های مختلف پتاسیم به نیتروژن به‌‌مدت 45 روز (تا کامل شدن دوره رشد رویشی) با تناوب دوره سه روز یک‌بار، تیمار‌‌های رشد رویشی و پس از آن تیمار‌‌های رشد زایشی اعمال شد. نتیجه‌ها نشان داد تیماری که نسبت پتاسیم به نیتروژن دریافت شده در طول دوره رشد رویشی 200.180 میلی‌گرم در لیتر و در دوران زایشی 300.120 میلی‌گرم در لیتر بود، موجب افزایش معنی‌‌دار در اجزای عملکرد و تغییر‌های کیفی چون طول، قطر، وزن میوه، شمار فندقه، درصد تشکیل میوه، عملکرد، ویتامین c، آنتوسیانین و فنول کل گردید. هیچ کدام از تیمارهای آزمایش تاثیر معنی‌داری بر شمار گل‌ در هر گل‌آذین، شمار گل‌آذین در هر بوته و مقدار اسیدیته قابل تیتر توت‌فرنگی نداشتند. به‌‌طور ‌کلی، زمانی که در دوره رشد رویشی نیتروژن بیشتری و پتاسیم کمتری و برعکس در دوره رشد زایشی نیتروژن کمتری و پتاسیم بیشتری به کار برده شود، سبب بهبود ویژگی‌های زایشی می‌گردد. با در نظر گرفتن تمامی ویژگی‌های ارزیابی شده در این پژوهش در اندام‌‌های مختلف توت‌فرنگی، تیماری که نسبت پتاسیم به نیتروژن دریافت شده در طول دوره رشد رویشی 200.180 میلی‌گرم در لیتر و در دوران زایشی 300.120 میلی‌گرم در لیتر بود، بهترین تیمار برای اعمال محلول‌غذایی به‌‌منظور افزایش کیفیت توت‌فرنگی و بهبود ویژگی‌های رویشی و زایشی بود.

Fruit Quality Changes and Yield Components of Strawberry cv. Camarosa in Responses to the Application of Potassium to Nitrogen Ratios in Soilless Culture

Supplying proper ratios of nutrients in different stages of growth and development may increase yield and fruit quality of horticultural crops. Treatments consisted of three potassium concentrations (200, 250 and 300 mg L1) and two nitrogen concentrations (120 and 180 mg L1). To prepare the medium used 1:1 (v/v) ratio of cocopeat and perlite. In order to determine the best potassium to nitrogen ratios, some plants were continually fertigated with the same K:N ratios to the end of experiment period and other plants were fertigated with different N:K ratios in vegetative and reproductive periods. Results showed that the tenth treatment (200/180 K/N ratio in vegetative period and 300/120 ratio in reproductive period) significantly increased yield components and parameters including length, diameter, achenes number and weight of fruits, fruit set and qualitative parameters such as phenol, ascorbic acid and anthocyanin. None of the treatments had significant effect on titratable acidity, number of inflorescence and flower of the strawberry. Considering all measured parameters, the tenth treatment was the best nutrient solution. These results suggest that K:N ratio with 200/180 mg L1 and 300/120 mg L1 in vegetative and reproductive periods can be applied as a proper treatment to improve yield and the quality of strawberries.