ارزیابی تنوع ریخت‌شناسی و ژنتیکی برخی نژادگان‌‌های هلو در ایران

در پژوهش حاضر روابط ژنتیکی بین 24 نژادگان از انواع هلوهای زودرس، میان رس و دیررس به کمک نشانگرهای ریخت شناسی و ریزماهواره (ssr) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نژادگان های مختلف بر اساس تفاوت در زمان رسیدن میوه (در سه گروه زودرس از 74 تا 119، میان رس از 120 تا 160 و دیررس بیشتر از 160 روز بعد از تمام گل) انتخاب و بر اساس توصیف نامه بانک ژن جهانی برای هلو و شلیل (upov)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تنوع در ویژگی های پدیدگانی (فنوتیپی) در بیشتر ویژگی های بررسی شده، مشاهده گردید. در بین نژادگان های زودرس هلو بافت گوشت با نام آهسته رس گزارش شد. نتیجه های تجزیه به مولفه اصلی نشان داد که 4 عامل اول دارای مقادیر ویژه بیشتر از یک بوده و در جمع 86.74% از تغییرهای کل را در بین 24 نژادگان توجیه نموده اند. نتیجه های گروه بندی از راه آنالیز خوشه ای به روش ward با استفاده از ویژگی های ریخت شناسی، نژادگان ها را به سه گروه اصلی تقسیم بندی کرد. همه مکان های ژنی ssr مورد استفاده الگوی نواری چند شکل در بین نژادگان ها تولید کردند. در کل 112 آلل با میانگین 5.6 آلل در هر مکان ژنی تولید شد. تعداد آلل ها (na) از سه برای مکان ژنی bppct036 تا 10 برای مکان ژنی udp98406 متغییر بود. تعداد آلل موثر (ne) دامنه ای از 2.08 در bppct036 تا 6.06 در udp98414 با میانگین 3.57 در هر مکان ژنی بود. هتروزیگوسیتی مورد انتظار دامنه ای از 0.53 برای مکان ژنی bppct036 تا 0.85 برای مکان ژنی udp98414 با میانگین 0.70 در هر مکان ژنی داشت. تجزیه کلاستر نژادگان ها را به چهار زیر گروه تقسیم بندی کرد. هلو کوثری به تنهایی در یک زیر گروه قرار گرفت. از 7 تعداد نژادگان دیررس 4 تعداد در یک زیر گروه قرار گرفت.