اثرهای کاربرد سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک اسید بر ویژگی‌های مرفوفیزیولوژیکی چایر معمولی در شرایط تنش کم‌آبی

کمبود آب از مهم ترین عامل های محدود کننده مدیریت سبزفرش ها در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می آید. پژوهش حاضر برای بررسی پاسخ های مورفوفیزیولوژیکی چایر معمولی (cynodon dactylon (l.) pers.) به تنش کم آبی و کاربرد سدیم نیتروپروساید و سالیسیلیک اسید انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح به طور کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل 3 سطح تنش کم آبی (40، 70 و 100% آب در دسترس خاک) بود و چهار سطح فاکتور دوم را سالیسیلیک اسید (2 میلی مولار)، سدیم نیتروپروساید (500 مایکرومولار)، 2میلی مولار سالیسیلیک اسید به همراه 500 مایکرومولار سدیم نیتروپروساید و تیمار شاهد (آب مقطر) تشکیل دادند. کم آبی رشد اندام هوایی و مقدار نسبی آب برگ را کاهش داد در صورتی که رشد ریشه، مقدار سبزینه، نشت یونی، فنول کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی و پرولین برگ ها با کاهش آب در دسترس خاک، افزایش یافت. نتیجه ها نشان داد که کاربرد سالیسیلیک اسید و سدیم نیتروپروساید، اثرهای زیان بار تنش کم آبی را با افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی، مقدار پرولین و سبزینه برگ ها و هم چنین کاهش نشت یونی، بهبود بخشید و این اثر در مورد تیمار همزمان 500 مایکرو مولار سدیم نیتروپروساید و 2 میلی مولار سالیسیلیک اسید بیشتر بود.