ظرفیت‌سنجی سازمانی گردشگری ادبی برای توسعه گردشگری شهری (مطالعه موردی: شهر تهران)

امروزه گردشگری ادبی جایگاه ویژهای در جهان دارد و کشور ما نیز با داشتن شعرا و نویسندگان برجسته می تواند گردشگری ادبی را رشد و توسعه دهد. در این میان، شهر تهران به دلیل موقعیت سیاسی و وجود مراکز فرهنگی‌هنری همواره موردتوجه شعرا و نویسندگان کشورمان بوده است. گرچه در این شهر ظرفیت بالای فردی و محیطی برای ایجاد گردشگری ادبی به وجود آمده، اما به نظر می‌رسد که مدیریت و برنامه‌ریزی و استفاده از ظرفیت‌های موجود ضعف‌های اساسی دارد. در این مطالعه این کاستی‌ها در سه سطح فردی، سازمانی و محیطی، مورد تحلیل قرارگرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات از روش اسنادی، کتابخانه‌ای و میدانی استفاده‌شده است. مطالعات میدانی با اجرای پیمایش صورت گرفته است. جامعه آماری متشکل از گردشگران، کارشناسان و افراد محلی بوده و بر مبنای روش کوکران تعداد 96 نمونه به‌صورت تصادفی ساده از میان آن‌ها انتخاب‌شده و توزیع‌شده است. ابزار گردآوری پرسشنامه محقق ساخته و مشتمل بر 5 گویه با روش پاسخگویی لیکرت بوده است. تحلیل اطلاعات به کمک مدل‌های ناپامتریک و با استفاده از نرم‌افزارهای spss انجام‌شده است. یافته‌های تحقیق نشان داد «تبلیغات» موثرترین متغیر ظرفیت سازمانی در توسعه گردشگری ادبی در شهر تهران است و پس‌ازآن «جشنواره‌ها و رویدادهای ادبی» در درجه دوم و «کیفیت خدمات» نیز در رده سوم قرار می‌گیرند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد ظرفیت‌های لازم برای توسعه گردشگری شهر تهران از جنبه گردشگری ادبی وجود دارد. برای توسعه گردشگری ادبی لازم به سیاست‌گذاری در ظرفیت‌های سازمانی است. این ظرفیت باید در محورهای مهم مدیریت اماکن ادبی و تبلیغات و بازاریابی موردتوجه قرار گیرد.