آسیب‌شناسی آب‌وهوایی پل‌های عابر پیاده در کلانشهر تهران

پل‌های عابر از عوامل شکل‌گیری ترابُرد نرم در خیابان‌ها و بزرگراه‌های شهرهای بزرگ هستند. هدف این تحقیق پایش و بازیابی آسیب‌پذیری‌ها و آسیب‌رسانی‌های پل‌های عابر برای پیادگان در سطح شهر گسترده تهران بوده است. بر پایه تصاویر گوگل‌ارس 710 پل عابر در سطح شهر تهران شناسایی شد. با تقسیم این سطح به واحدهای برابر بر پایه شبکه‌ای جغرافیایی، فراوانی پل‌های عابر به 62 مورد یعنی به تعداد پل‌های برگزیده (داخل هر واحد یک پل) کاهش یافت. اطلاعات پل‌ها با پرسشنامه‌های طراحی و ارزیابی شده طی چند نوبت بازدید میدانی گردآوری شد. الگوهای نهایی این تحقیق با ترکیب اطلاعات گردآوری شده و داده‌های جوی ماهانه شامل دما، بارش و نم نسبی از پیمونگا‌های داده‌سنجی جوی سطح شهر و پیرامون آن طراحی شد. الگوها نشان دادند که آسیب‌های «لغزندگی پل‌ها برای عابران»، «افزایش پوسیدگی بدنه» و «پوسیدگی اتصالات پل‌ها» از جنوب به شمال شهر تهران افزایش می‌یابد و هماهنگ با آن افزایش «نم نسبی» از جنوب شهر به سمت شمال شرق آن دیده شد. در این میان دو مورد آسیب‌پذیری «خرابی سیم‌ها و کابل‌های برق» و «خرابی آسفالت کف» همخوانی کمتری نشان دادند و در قالب پهنه‌هایی در مناطق مرکزی و شمال شرق تهران نمایان شدند. الگوی «هم‌افزایی همه آسیب‌های پل‌های عابر شهر تهران» نشان داد که بیشترین میزان مجموعه آسیب‌ها در مناطق یک، دو و چهار شهری تهران است. در مجموع نتایج این تحقیق و دیگر پژوهش‌های مرتبط در جهان و ایران نشان می‌دهند که شرایط آب‌وهوایی گرم و خشک در جنوب و شرایط آب‌وهوایی معتدل و نیمه‌خشک در شمال تهران با سازه «پل‌های عابر» سازگاری ندارد و سازه «زیرگذر» سازگارتر، دارای هزینه‌بری کمتر و به لحاظ مسایل اجتماعی و فرهنگی منعطف‌تر است.

Climatic pathology of pedestrian bridges in Tehran metropolis

Pedestrian bridges are among the factors that contribute to the soft traffic on the streets and expressways of big cities. The purpose of this study was the monitoring and review of damages in footbridges and their vulnerabilities for pedestrians over the throughput of Tehran as a vast city. It was determined 710 pedestrian bridges over Tehran metropolice based on googleearth images. When this area was divided equal units based a geographical grid, the frequency of bridges decreased to 62 ones as the frequency of selected bridges (SB). It means one SB from every unit. The information of SBs was gathered by designed and verified questionnaires through several field visits. We designed final patterns based on combine of SB information and the atmospheric data of weather stations including monthly temperature, precipitation, and relative humidity over Tehran and its suburb. The patterns revealed that the slipperiness of the bridge for the pedestrians, trunk oxidation, and bridge connection oxidation increase from the south to the north of Tehran. Similarly, relative humidity increases from the south to the northwest of Tehran. Meanwhile, damages to electricity wires and cables and damages to the floor asphalt, which are observed more in the center and northeast of Tehran, have been less consistent. The pattern of synergy of all damages to Tehran pedestrian bridges indicated that most of the damages have occurred in the urban districts 1, 2, and 4 of Tehran. All in all, the findings of this study and other related national and international research projects showed that pedestrian bridge structure is not congruent with the hot and dry climate in the south and the temperate and semiarid one in the north of Tehran, but the underpass structure is more congruent, less costly, and socially and culturally more flexible.