علل ناکارآمدی مدیریت روستایی از دیدگاه مردم محلی شهرستان سامان

مدیریت روستایی را می توان برنامه ریزی برای روستا، سازماندهی، اقدام توسعه ای و هماهنگی و نظارت بر کارهای انجام شده دانست. بررسی و شناخت نیازها، کمبودها و نارسایی های روستاییان، اقدام برای مشارکت مردم در انجام امور اجتماعی، اقتصادی، عمرانی و ... نیز بر عهدۀ مدیران روستایی است. شهرستان سامان با وجود توانمندی های گسترده (طبیعی و انسانی) اما با مشکلات عدیدۀ توسعه نیافتگی روستایی مواجه است و شاید بتوان آن را در شیوۀ مدیریت یافت. بنابراین هدف پژوهش، بررسی و شناخت عوامل تاثیرگذار بر ناکارآمدی مدیریت روستایی از دیدگاه مردم محلی است. پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی -تحلیلی و مبتنی بر پیمایش است. جامعۀ آماری شامل روستائیان شهرستان سامان بوده و برای تعیین حجم نمونه ابتدا به روش نمونه گیری خوشه ای پنج روستا انتخاب و با استفاده از فرمول کوکران 368 نفر از اهالی این روستاها جهت تکمیل پرسشنامه به روش تصادفی ساده تعیین و تکمیل پرسشنامه صورت پذیرفت. داده های جمع آوری شده نیز با استفاده از نرم افزار spss24 تجزیه وتحلیل شده اند. نتایج آزمون رگرسیون خطی نشان داد که عامل اقتصادی به تنهایی 47% ناکارآمدی مدیریت روستایی را تبیین می کند. نتایج آزمون t نیز نشان داد بُعد اجتماعی - فرهنگی (با میانگین 3/21)، بُعد اقتصادی (با میانگین 3/18) و بعد محیطی - کالبدی (با میانگین 3/16) «تاثیر زیاد» بر ناکارآمدی مدیران روستایی داشته اند. همچنین نتایج نشان داد در بُعد اقتصادی «مشکلات بودجه ای در سطح کلان»، در بعد اجتماعی - فرهنگی، عامل «قومیت گرایی و اشکالات ساختاری انتخابات» و در بُعد محیطی «عدم توجه به محیط زیست و ناآگاهی به مسائل مربوطه» مهم ترین عامل بوده اند. بعلاوه نتایج نشان از تفاوت های مکانی در ابعاد مورد بررسی دارد.