بررسی اثرات گردشگری درتوسعه اقتصادی و اجتماعی مناطق روستایی(مطالعه موردی : روستاهای شهرستان تالش)

از دهه 1950 توجه به گردشگری روستایی آغاز شد ودردهه 1960 جنبه اقتصادی آن بر جوامع محلی مورد توجه قرار گرفت و از دهه 1990افق‌های جدیدی در توسعه گردشگری ایجاد وبه عنوان ابزاری برای توسعه جوامع روستایی استفاده گردید. به نحوی که امروزه مهمترین ابزار برای توسعه پایدار روستایی، استفاده از ظرفیت های گردشگری بویژه طبیعی وفرهنگی محسوب می‌شود.توسعه گردشگری در روستاها ، افزایش فرصتهای شغلی،ایجاد درآمد اضافی وفقرزدایی را درمناطق روستایی به ارمغان می آورد ومزایای زیست محیطی وفرهنگی زیادی را به دنبال دارد.هدف از این پژوهش بررسی اثرات اقتصادی واجتماعی توسعه گردشگری درروستاهای شهرستان تالش می باشد که دراین تحقیق روستاهای بالای 200خانوار وروستاهای نمونه گردشگری بررسی شده است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد.داده های تحقیق از طریق اسناد کتابخانه ای ومیدانی وازطریق پرسشنامه ومستندات آماری وبرداشتهای میدانی بدست آمده است.با توجه به عدم وجود آمار متقن از تعداد گردشگران ورودی به منطقه، تعداد 383 عدد پرسشنامه که با ستفاده از فرمول کوکران بدست آمد، دربازه های زمانی فصول پرگردشگر از جمله فصل بهار وتابستان ارائه وتکمیل گردید.نتیجه پژوهش نشان می دهد که درفصول فوق الذکر رابطه معنا داری بین ورود گردشگران وایجاد اشتغال ودر آمد جوامع روستایی وجود دارد..با توجه به وجود جاذبه های منحصر به فرد طبیعی از جمله سواحل گیسوم، خلیف آباد، تکی تازه آباد، قروق، حویق و چوبر وجاده زیبای اسالم به خلخال، تالش به مریان، لیسار به سوباتان وتالش به شارسول، سرمایه گذاری وایجاد زیر ساختهای گردشگری درتوسعه هرچه بیشتر منطقه و ایجاد اشتغال پایدار تاثیر بسزایی خواهد داشت.