ارزیابی میزان اثرپذیری مشارکت شهروندان از کیفیت زندگی در امور شهری (مورد پژوهی:شهر نی‌ریز)

امروزه کیفیت زندگی به‌عنوان عالی‌ترین مرتبه اهداف اجتماعی – اقتصادی کشورها و به‌عنوان کلید طلایی مشارکت شهروندان، جهت برنامه‌ریزی صحیح و کارآمد برای بهبود و افزایش رفاه شهروندان، در دو بعد عینی و ذهنی مورد سنجش و ارزیابی قرار می‌گیرد. پژوهش حاضر می کوشد ازنظر هدف با رویکرد کاربردی با روش توصیفی از نوع پیمایشی به ارزیابی کیفیت زندگی و تاثیر آن بر مشارکت شهروندان به بررسی این موضوع در شهر نی‌ریز بپردازد. جامعه آماری کلیه سرپرستان خانوار شهر نی‌ریز در استان فارس می باشد که با بهره‌گیری از فرمول کوکران تعداد 321 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت خوشه ای بین سیزده محله در شهر توزیع‌شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات متخصصان و پایایی آن با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ (کیفیت 80/.و مشارکت 84/.) تعیین‌شده است. جهت ‌تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری در نرم افرازهای spss و amos استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در میان شاخص های موردسنجش، شاخص رضایتمندی زندگی خانوادگی با میانگین (3.75) و سلامت با میانگین (3.16) بالاترین میزان رضایتمندی و شاخص اقتصادی با میانگین (2.56) پایین‌ترین میزان رضایتمندی از کیفیت زندگی را به خود اختصاص داده است. همچنین درزمینه ی مشارکت هم بیشترین مشارکت شهروندان مربوط به شاخص سیاسی با میانگین (3.06) و کمترین میزان مشارکت مربوط به شاخص ذهنی معنوی با میانگین (2.34) است. نتایج آزمون تحلیل همبستگی نیز نشان داد که افزایش کیفیت زندگی می تواند به افزایش مشارکت شهروندان در امور شهری منجر شود و بین این دو رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون مبین این مطلب است که شاخص زندگی خانوادگی با (بتای 0.20) و شاخص اقتصادی با (بتای 0.13) بیشترین تاثیر را بر مشارکت دارند و درمجموع ابعاد کیفیت زندگی 07% از واریانس مشارکت را پیش‌بینی می کنند.بر این اساسمی توان بیان نمود که کیفیت زندگی پیش بینی کننده مثبت و معنادار مشارکت می باشد.