سنجش کیفیت محیط اجتماعی و فیزیکی محلات مسکونی با رویکرد رضایتمندی سکونتی (مطالعه موردی: شهر رشت)

سنجش کیفیت سکونتی به عنوان بخش مهمی از کیفیت زندگی، به مثابه ابزاری برای ارزیابی سیاستگذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های شهری است تا زمینه‌ای برای اقدامات آینده فراهم آورد. بنابراین این پژوهش بر کیفیت محیط اجتماعی و فیزیکی محلات مسکونی شهر رشت متمرکز شده که با استفاده از رویکرد رضایتمندی سکونتی در قالب تکمیل پرسشنامه میدانی، به روش توصیفی تحلیلی و از نوع پیمایشی انجام گرفته است. پایایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و روش‌های آماری همچون تحلیل مسیر و آزمون t تک‌نمونه‌ای تحلیل شده‌اند. بر‌اساس نتایج حاصل، در محیط اجتماعی، شاخص‌های مسئولیت در قبال سرزندگی محله و اعتماد به کسبه در بهترین شرایط و شاخص‌های حقوق کودکان، حقوق حیوانات و تمایل به ماندن در محله در صورت کسب شرایط اقتصادی بهتر، در سطح نامطلوب قرار گرفته‌اند و در محیط فیزیکی، شاخص‌های نظافت معابر محله و نظافت مردم در محله در مطلوبترین وضعیت و شاخص‌های کیفیت مبلمان شهری در محله، وجود درختان و سایه آنها، ایمنی مربوط به تردد اتومبیل، آسفالت و سنگفرش معابر و زیبایی نمای ساختمان‌ها پایین‌تر از سطح متوسط کیفیت قرار گرفته‌اند. به طورکلی، ساکنین از محیط اجتماعی راضی اما از محیط فیزیکی ناراضی بوده‌اند. هم چنین در محیط اجتماعی، شاخص‌های حقوق کودکان در محله و برآوردن انتظارات توسط محله و در محیط فیزیکی، شاخص‌های نظافت مردم در محله و زیبایی نمای ساختمان‌ها بیشترین تاثیر را بر رضایت ساکنین دارند و به طورکلی از نظر ساکنین، اهمیت محیط اجتماعی و محیط فیزیکی تقریباً برابر است.