میزان گرایش شهروندان شهر نی ریز به مدیریت مشارکتی محلات با تاکید بر مولفه های سرمایه اجتماعی

امروزه در مدیریت امور شهری، مشارکت شهروندان به عنوان عنصر کلیدی در راستای دستیابی به اهداف پیش بینی شده اهمیت به سزایی دارد، زیرا دخالت دادن مردم می تواند در ایجاد تعادل شهری، نقش ارزنده ایفا نماید. در این راستا، هدف از این پژوهش، ارزیابی میزان گرایش شهروندان شهر نی ریز به مدیریت مشارکتی و تبیین همبستگی بین میزان برخورداری شهروندان از مولفه های سرمایه اجتماعی و میزان مشارکت آن ها در مدیریت شهری است. نوع پژوهش کاربردی، روش مورد استفاده توصیفی تحلیلی می باشد و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری 50291 نفر جمعیت ساکن در شهر نی ریز است که حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل 382 نفر برآورد شده است. روش نمونه گیری تصادفی ساده است و نهایتاً پس از گردآوری داده ها، با استفاده از آزمون های آماری تی تک نمونه ای، تی مستقل، تحلیل واریانس، توکی، ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون چندگانه به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش و حاصل از آزمون تی تک نمونه ای (23.92 = )، بیانگر متوسط بودن میانگین مشارکت شهروندان است که این میزان مشارکت با متغیرهای وضعیت تاهل، نوع شغل با سطح معناداری 0.031 و 0.000 دارای همبستگی معنادار است اما با دو متغیر جنسیت و میزان سواد دارای همبستگی نیست. از سویی بین برخورداری شهروندان از سرمایه اجتماعی با میزان مشارکت آن ها با سطح معناداری0.000 و مقدار ضریب پیرسون ̽ ̽ 0.446، همبستگی معناداری وجود دارد یعنی هر چه سرمایه اجتماعی بین افراد بیشتر باشد به همان نسبت میزان مشارکت شهروندان در مدیریت شهری نیز افزایش می یابد، که در همین زمینه نتایج رگرسیون چندگانه نشان میدهد در بین ابعاد سرمایه اجتماعی، بعد انسجام اجتماعی با مقدار بتای (0.292b=)، بیش ترین تاثیر را بر مشارکت شهروندان در مدیریت شهری داشته است به گونه ای که واریانس ترکیبی خطی ابعاد سرمایه اجتماعی می تواند 21 درصد از واریانس میزان مشارکت شهروندان را تبیین کند.