تکنیک‌های مدرنیستی و بازنمایی سوژه انسان مدرن در داستان‌پردازی گلشیری

زمینه: هوشنگ گلشیری به‌عنوان یکی از پیشگامان داستان مدرنیستی در ایران، نقش مهمی در تحوّل داستان معاصر دارد. کاربرد تکنیک‌های مدرنیستی در داستان‌های گلشیری فراتر از کارکردهای فرمی، با مبانی فکری موجود در داستان‌هایش پیوند عمیقی یافته‌است. این مساله، ضرورت انجام پژوهش مستقلی درباب ماهیت و کارکرد تکنیک‌های مدرنیستی در داستان‌های گلشیری را نشان می‌دهد.روش: در این مقاله با تکیه بر مهم‌ترین مولفه‌های مدرنیستی در آثار گلشیری شامل: ذهنیت‌گرایی‌های متکثّر، شخصیت‌پردازی‌های مدرنیستی، تردید و عدم قطعیت، فرم منقطع و تکثّر واقعیت‌ها، رویکردهای مدرنیستی در داستان‌پردازی گلشیری بررسی و تحلیل می‌شود.یافته ها: نتایج مقاله نشان می‌دهد وفور تکنیک‌پردازی‌های مدرنیستی در داستان‌های گلشیری، اهمیت «زبان» را به‌عنوان یگانه وسیله‌ ادراک و شناخت به چالش می‌کشد و در کنار زبان، نظامی از «تکنیک»های داستانی و روایی را به‌عنوان مجموعه ابزارها و فرآیندهایی با کارکرد «بازنمایی» و «ادراک» در روایت داستان مطرح می‌کند که به لحاظ مفهومی، کارکرد عمده‌ آن‌ها بازنمایی اضطراب وجودی و بیگانگی انسانِ عصر مدرن و در عین حال، نمایش پیچیدگی‌های تجربه‌ انسانی است.

modernist techniques and the representation of the modern man in golshiri’s storytelling

purpose: houshang golshiri, as one of the pioneers of modernist fiction in iran, has played a significant role in the evolution of contemporary storytelling. the use of modernist techniques in golshiri’s stories goes beyond formal functions, and forms a deep connection with the intellectual foundations present in his narratives. this issue highlights the necessity of conducting an independent study on the nature and function of modernist techniques in golshiri’s stories.method: in this article, by focusing on the most important modernist elements in golshiri’s works—such as multiple subjectivities, modernist characterization, doubt and uncertainty, fragmented form, and the multiplicity of realities—the modernist approaches in golshiri’s storytelling are examined and analyzed.findings and conclusions: the results of the article indicate that the abundance of modernist techniques in golshiri’s stories challenges the importance of ’language’ as the sole means of perception and understanding. alongside language, it also introduces a system of narrative and storytelling ’techniques’ as a set of tools and processes with the function of ’representation’ and ’perception’ in the narrative. conceptually, their primary function is to represent the existential anxiety and alienation of the modern human, while also depicting the complexities of human experience.