عرفان اسلامی، مکتب تسامح و تساهل

مکتب انسان ساز اسلام ، بر اساس تعالیم والای قرآن کریم ، و سیره رسول اکرم ( ص) و در مقام دینی سمحه و سهله ،‌اختلاف بین امتها و مذاهب را امری طبیعی و جایز و ان را از مقتضیات حکمت بالغه ی الهی دانسته و پیروان خویش را درمجادله های خصوت بار بر حذر داشته است. در این میان عرفان روشن دین و صاحب بصیرت ، با تکیه بر آموزه های دین با تکیه بر شعار ‹‹ الطرق الی الله بعدد نفوس الخلایق ›› مقصود و مقصد همه طریقتها را یکی دانسته و آنان را به مدارا و تسامح و تساهل فراخوانده و کوشیده اند آرمانشهری جهانی بنیان نهند . این مقاله ،‌ در پی آن است به پاره ای از اصول و مفاهیم آموزه های عرفانی اسلامی دراتحاد و اتفاق طریقتها اشاره کند .