تاملی در زندگی و اندیشه های عرفانی ابن سینا

پورسینا که شاید فیلسوفترین ایرانی و یا بطور کلی فیلسوفترین فیلسوفان جهان اسلام باشد در پایان عمر ، چنان که آخرین کتاب بزرگ وی ‹‹ الاشارات و التنبیهات ›› نشان میدهد ، بنوعی از عرفان گرایش یافت که شاید بتوان آن را در فلسفه ی شرقی بوعلی خواند . این فلسفه ی شرقی در حیات فکری متاخر اسلامی ، بیشترین اهمیت را داشته است . زیرا این حکمت ، در مسیری گام برداشت که یک قرن و نیم بعد از شهاب الدین ، به نتایج درخشانی رسید . با این که مفهوم اشراقی را بطور رسمی سهروردی بنیان نهاد ؛ اما نه تنها یک طرح کلی ، بلکه دریافت روشنی از‌ان را میتوان از یک سو ، در نمط پایانی الهیات و از سوی دیگر در قصیده عینیه و رساله های عرفانی ابن سینا دید . این نکاتی است که نگارنده در این مقاله آنها را مورد بررسی و مداقه قرار میدهد .