پژوهشی درباره روابط با حیوانات در عرفان عملی عارفان

حیوانات ، علاوه بر متون صوفیانه ، در داستانهای رمزی و تمثیلی و بطور کلی در بیان عرفان نظری و عملی این قوم نیز حضور دارند . عارفان بر اثر عزلت و سفرهای بادیه ، با حیوانات مانوس دارند . رفتار عارفان با حیوانت شفقت آمیز است . سخنگویی ، تفاهم و ارتباطهای شگفت انگیز با حیوانات در متون صوفیانه نوع ارتباط غیر متعارف را نشان میدهد . از آنجا که هر کس خدا را خدمت کند و فرمان برد ؛ دنیا نیز به او خدمت می کند حیوانات نیز به بندگان مخلص و به کسانی که حق توکل را گزارده اند خدمت کرده اند. شایان ذکر است که محدوده این تحقیق ، متون صوفیانه فارسی از ابتدا تا قرن هشتم است که سعی شده است مطالب با رعایت سیر تاریخی ارائه شود .