بازتاب باورهای خرافی در مثنوی

آدمی در بستری از باورهای خرافی و غیر علمی زندگی می کند . این باورها در آغاز پیدایش خود ، بیشتر جنبه ی آیینی و مذهبی داشته اند ، بتدریج و در طول تاریخ ، با تکامل مذهب بشری ، ریشه های دینی باورها به فراموشی سپرده شده ، اما از رواج آنها در میان ملتها کاسته نشده است . بررسی این باورها بیانگر مشابهت فرهنگ کنونی بشر با فرهنگ کهن اوست . در این گفتار ابتدا به تحلیل و طبقه بندی باورهای خرافی و دلایل اعتقاد مردم به آنها پرداخته شده و سپس باورهای خرافی موجود در مثنوی در گروه هایی معدود طبقه بندی شده اند ، آنگاه درذیل هر عنوان اصلی ، موارد فرعی و چگونگی باورهای خرافی مردم عصر مولانا ، که بسیاری از آنها با باورهای مردم روزگار ما مشترک است ذکر و تحلیل شده است . یکی از نتایج مهم گفتار حاضر، آن است که انسان از همه چیز می تواند چشم پوشی کند اما هرگز توان آن را نداشته که از خرافات و اعتقادات خویش چشم پوشی کند . این امر برای همه انسانها با هر نوع تفکر و بینشی صادق است .