سبک نثر در افسانه های عامیانه مکتوب

ادبیات عامیانه، در نقد ادبی جایگاه ویژه ای دارد و بررسی آن، دستاوردهای قابل توجهی در عرصۀ مطالعات زبانی، ادبی و محتوایی ازجمله اطلاعات تاریخی، فرهنگی و جامعه شناختی دارد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی بر اساس مطالعه و بررسی بیست افسانۀ منثور مکتوب عامیانه و استخراج شواهد از این متون، برآن است که ویژگی های نثر آن ها را بررسی کند. با مطالعۀ این افسانه ها به این نتیجه می رسیم که ویژگی هایی که در پی می آید، قدر مشترک همۀ آن هاست: سادگی، روانی و نزدیک بودن به گفتار، کلیشه ای و یکسان بودن نثر، کوتاهی جمله‌ها، کاربرد فراوان جمله‌های وصفی، کاربرد واژگان، تعابیر و اصطلاحات عامه، جابه جایی ارکان جمله، کاربرد عناصر سبکی کهن، وجود اشکالات زبانی و کاربردهای نادرست زبانی، کاربرد نادرست برخی تعابیر و کلمات، ادبی و شاعرانه شدن نثر در خلال سبک و سیاق عامیانه در برخی صحنه ها، کاربرد فراوان کنایات، ضرب المثل ها، گزاره‌های قالبی، دشنام ها، تهدیدها، نفرین ها و سوگندها، دعا، تصدق و تحسین.

Persian prose in folk Written Fiction

Folk literature has a special place in literary criticism and significant achievements in the field of linguistic, literary and content studies, including historical, cultural and sociological information. This paper, by descriptiveanalytical method, based on the study of 20 prose folk fictions and the extraction of some examples of them, is to examine their prose features. By studying these legends, we conclude that the characteristics that follow are common in all of them: simplicity of prose and its proximity to speech, being stereotype and same prose in various dialogues of characters, short sentences, Abundant application of phrasal sentences, folk vocabulary, interpretations and expressions, shifting of the sentence clauses, use of old stylistic elements, existence of linguistic mistakes and false linguistic applications, misuse of some of the concepts and words, changing of folk prose to literary and poetic Prose in some scenes, the abundant use of the ironies, proverbs, shape sentences, insults, threats, curses, oaths, prays, acknowledgments and admirations.