بررسی روابط بینامتنی مینوی خرد و دیباچۀ شاهنامۀ فردوسی (بر اساس نظریه ژرار ژنت)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علامی مهماندوستی ذوالفقار ,مرادی نفیسه
|
|
منبع
|
نثر پژوهي ادب فارسي - 1396 - دوره : 20 - شماره : 41 - صفحه:245 -264
|
|
چکیده
|
خوانش دقیق و درک عمیق یک متن، بدون در نظر گرفتن متون پیشین و هم‌زمان با آن، امکان‌پذیر نیست و هیچ اثری از آثار پیش از خود مستقل نیست. موضوع ارتباط یک متن با متون دیگر، نخستین بار مورد توجّه باختین قرار گرفت و سپس توسّط ژولیا کریستوا و ژرار ژنت، گسترش یافت. شباهت و همانندی روایت‌ها و خرده‌روایت‌های شاهنامه با دیگر آثار پیش از آن و هم‌چنین شباهت دیدگاه‌های فلسفی و دینی مطرح شده در شاهنامه، به ویژه در دیباچۀ آن، با برخی متون پیش از آن هم‌چون اوستا، کارنامۀ اردشیر بابکان، یادگار زریران، یادگار بزرگمهر، بندهش، مینوی خرد و دیگر آثار و روایات حماسی و ملّی، وجود بینامتنیت میان این آثار را تایید می‌کند و به شناختن آن‌ها و بازخوانی شاهنامه از طریق آن‌ها، کمک می‌کند. در این مقاله، با مقایسۀ محتوایی دیباچۀ شاهنامۀ فردوسی و متن ترجمه شدۀ مینوی خرد به فارسی، به روابط بینامتنی این دو اثر از منظر نظریۀ ژنت پرداخته شده و نتیجۀ این بررسی نشان می‌دهد که بی‌شک، مینوی خرد یکی از پیش‌متن‌های اصلی حکیم فردوسی در سرایش شاهنامه بوده است.
|
|
کلیدواژه
|
فردوسی، شاهنامه، مینوی خرد، بینامتنیت، ژنت
|
|
آدرس
|
دانشگاه الزهرا (س), گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران, دانشگاه الزهرا (س), ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
nafiseh.moradi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|