سازوکار انتقال یون های توریم (iv) از طریق غشای درون گیره در پلیمر دارای دی- (2- اتیل‌هگزیل) فسفریک اسید به‌عنوان حامل

این مطالعه، تحلیلی از سازوکار انتقال یون های توریم (iv) در یک غشای درون گیره در پلیمر (pim) ارایه می‌دهد. یک pim دارای پلی وینیل کلرید (pvc) به عنوان پلیمر پایه، و دی- (2- اتیل هگزیل) فسفریک اسید ( ehpa 2d) به عنوان حامل مورد استفاده قرار گرفت. اول از همه، تاثیر غلظت حامل به عنوان یک پارامتر مهم در فرایند انتقال مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین پارامترهای فاز آبی شامل غلظت اولیه ی توریم (iv) و ph فاز خوراک، غلظت اسید در فاز عریان ساز بررسی شد. صرف نظر از غلظت اولیه ی توریم (iv)، برای شرایط آزمایش، 45 درصد وزنی ehpa 2d به عنوان مقدار بهینه ی غلظت حامل، بیش ترین اثرات را بر روی فرایند انتقال نشان داد. مطالعات سینتیک و سازوکار انتقال یون های توریم (iv) نشان داد که انتقال یون های توریم (iv) در pim با معادله ی سینتیکی درجه ی اول سازگار بوده و سازوکار «جهش»، سازوکار غالب در  انتقال توریم (iv) در سامانه مورد مطالعه است.

transport mechanism of thorium(iv) through a polymer inclusion membrane containing di-(2-ethylhexyl)phosphoric acid as carrier

the paper, presents an analysis of the mechanism of thorium ions (iv) transfer in a polymer inclusion  membrane (pim). a pim membrane containing polyvinyl chloride (pvc) as the base polymer , and di-(2-ethylhexyl) phosphoric acid (d2ehpa) as extracting agent (carrier) was used for the recovery of th(iv) ions in nitric acid medium. first of all, the influence of the carrier concentration as an important parameter in the transport efficiency was investigated. also, the aqueous phase parameters including the initial concentration of thorium (iv) and ph of the feed phase, the strippiing phase acid concentration were evaluated. regardless of  the initial concentration of thorium (iv), for experimental conditions, 45% wt of d2ehpa, was found as the optimal value of carrier concentration, for which the process was the most effective. studies on the transport kinetics and transport mechanism of th(iv) ions carried out and the results showed that the transport of th(iv) across pim was consistent with the first order kinetics equation and the “jumping” mechanism for the experimental conditions was concluded as the dominant transport mechanism.