بررسی میزان جذب سطحی متیل اورانژ با استفاده از نانوکامپوزیت ag-tio2/go

در این پژوهش، نانومواد 2ag-tio و ag-tio2/go تهیه و با روش های گوناگون مانند xrd، sem، edx، raman و آنالیز bet شناسایی شدند. خاصیت جذب سطحی نمونه های تهیه شده در حذف متیل اورانژ به عنوان آلایندهآلی از محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. نانوکامپوزیت agtio2/go ، فعالیت بیش تری نسبت به 2agtio از خود نشان داد. به منظور درک ماهیت جذب، مدل های همدمایی جذب مورد مطالعه قرار گرفتند. از بین مدل های هم دمایی جذب، برای جاذب های 2agtio و agtio2/go، به ترتیب، مدل فروندلیچ با ضریب همبستگی 0.989 و مدل لانگمویر با ضریب همبستگی 0.993 بهترین تطابق را با داده های به دست آمده نشان داد. طبق مدل لانگمویر، بیش ترین ظرفیت جذب متیل اورانژ با استفاده از جاذب /agtio2/go، mg/g 69.44 به دست آمد که به تقریب سه برابر ظرفیت جذب 2 agtio می باشد. همچنین بررسی سینتیک واکنش نشان داد که فرایند جذب سطحی متیل اورانژ با استفاده از جاذب /go2agtio از مدل سینتیکی شبه درجه دوم پیروی می کند. طبق مطالعه های ترمودینامیکی، مقدار منفی δg0 و δh0به ترتیب نشان دهنده خودبه خودی بودن و گرمازا بودن جذب متیل اورانژ بر روی نانوکامپوزیت agtio2/go می باشد.