اثرات استرس شنای اجباری بر تشنجات القا شده با پنتیلن تترازول در موش صحرایی

مقدمه: اثرات استرس روی صرع بحثهای متفاوتی را بر انگیخته است، برای وضوح بیشتر، تداخل استرس شنای حاد و مکرر بر روی تشنجات صرعی شکل بر انگیخته با پنتیلن تترازول (ptz) در موش صحرایی مطالعه شد. روشها: موشهای صحرایی نر بالغ (g250-200) نژاد wistar در گروههای 7 تا 10 تایی به کار گرفته شد. 2 گروه کنترل (یک گروه تزریق یک مرحله ایmg/kg ptz i.p) 45) و گروه دیگر تزریق 3 مرحله ای mg/kg ptz i.p)25) در فواصل 15دقیقه ای و دو گروه شاهد تجویز سرم فیزیولوژی مشابه نحوه تجویز ptzدرگروههای کنترل انجام شد. در گروههای تجربی، 30 دقیقه قبل از تجویز ptz (به روش تجویز ptzدرگروههای کنترل) از تیمار استرس شنای اجباری استفاده شد. در دوگروه دیگر 24ساعت پس از استرس و در دو گروه نهایی 24ساعت بعد از 3جلسه استرس هریک با فاصله 24 ساعت (استرس مکرر)، تجویز ptz به روشهای فوق انجام گردید و رفتارهای صرعی شکل بعد از تزریق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: استرس شنا30 دقیقه قبل از تجویز یک مرحله ایptz ، باعث کاهش تشنج در 5 دقیقه اول پس از تجویز ptz شد (0.05 > p). استرس شنا 24ساعت قبل از تجویز یک مرحله ایptz، در دقایق 15- 10پس از تجویز باعث کاهش تشنج شد (0.01 > p). در تجویز یک مرحله ای ptz ، 24 ساعت بعد از استرس مکرر، کاهش شدت تشنج در5 دقیقه اول (0.05 > p) و دقایق 15-10 (0.01 > p) مشاهده شد. استرس شنا 30 دقیقه قبل از تجویز 3 مرحله ایptz، منجر به افزایش شدت تشنج در دقایق 15- 10 0.01) > p) و30 -25) 0.05 > p) شد. استرس شنا 24 ساعت قبل از تجویز3 مرحله ایptz باعث کاهش تشنج در دقایق15- 25 (0.05 > p) شد. در تجویز 3 مرحله ای ptz 24 ساعت بعد از استرس مکرر، کاهش شدت تشنج در دقایق 25- 15(0.05 > p) مشاهده شد. بحث: استرس اثرات تقویتی و مهاری بر تشنجات ناشی از ptz بروز داد. چنانچه فرض شود که ( mg/kg45)ptz اثر تشنج زایی را اشباع کند، در این حالت است که استرس اثر مهاری دارد وچون (mg/kg 25) ptz اثر اندکی در بروز تشنج دارد لذا احتمالا بخش تحریکی استرس به اثر ptz اضافه و آن را تقویت می کند. شاید استرس مکرر سیستمهای جبرانی تعدیل کننده تحریک پذیری سلولهای سیستم عصبی مرکزی را فعال سازد و این شاید حداقل بخشی از مکانیسم مهاری استرس مکرر بر اثر تشنجی ptz باشد.