قابلیت سازگاری لارو های 20 روزه تاسماهی ایرانی((Acipenser persicus در شوریهای مختلف

این مطالعه به منظور بررسی قابلیت سازگاری لاروهای 20 روزه تاسماهی ایرانی در شوریهای مختلف جهت بررسی امکان رهاسازی آنها به دریای خزر در پیش بینی بروز بحران خشکسالی و کمبود آب ناشی از آن به انجام رسید. طی این تحقیق در خرداد ماه 1387، تعداد 7000 عدد از لاروهای20 روزه (150 – 100 میلی گرمی با طول متوسط 14/0 ± 6/9 میلی متر) تاسماهی ایرانی در مجاورت شوریهای مختلف 1، 3، 5، 7 ، 8 و 12 در هزار (آب لب شور دریای خزر) و نیز آب شیرین با شوری 07/0 ± 8/0 در هزار، به عنوان شاهد، در مخازن فایبرگلاس با گنجایش 2 تن قرار داده شدند. ضمن بررسی امکان و نحوه سازگاری لاروها با درجات مختلف شوری، شاخص (درصد) بقا ، میزان اسمولاریته آب محیط و نیز آب میان بافتی لاروها و شاخصهای فیزیکوشیمیایی آب در طی مدت 72 ساعت مورد سنجش و مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصل، حداقل تلفات و حداکثر میزان بقا در تیمار شاهد و شوریهای 1،3 و 5 در هزار مشاهده گردید که به ترتیب معادل صفر و 100 درصد بود. حداکثر میزان تلفات و حداقل درصد بازماندگی نیز در تیمار با شوری 12 در هزار (آب لب شور دریای خزر) مشاهده گردید که مقادیر آن به ترتیب معادل 03/0 ± 2/0 و 04/0 ± 8/99 درصد بود. در هنگام تلفات، لاروها اندکی پس از معرفی به محیط، دچار بی حالی و سستی گردیده و در حاشیه مخازن آب تجمع نموده و نسبت به تغذیه و محرکهای محیطی عکس العملی نشان ندادند، ولی پس از گذشت 24 ساعت ضمن احراز شرایط سازگاری به حالت طبیعی بازگشتند. اسمولاریته آب محیط و آب میان بافتی لاروها در شوریهای مختلف نیز پس از 48 ساعت متفاوت بود که حداقل آن در آب شیرین با شوری 8/0 در هزار به ترتیب 7/0 ± 43 و 5/2 ± 252 میلی اسمول در لیتر و حداکثر آن در شوریppt 12 مشاهده گردید که اسمولاریته آب محیط و آب میان بافتی به ترتیب معادل 1/1 ± 359 و7 ± 407 میلی اسمول در لیتر بود (0.05 < p). به نظر می رسد لاروهای تاسماهی ایرانی احتمالاً قابلیت تحمل شوریهای مختلف (1، 3، 5، 7، 8 و 12 در هزار) را از طریق توانایی تنظیم اسمزی و حفظ تعادل الکترولیتها در محیطهای هایپراسموتیک دارا می باشند، لذا توصیه می شود که با انجام مطالعات تکمیلی از این مزیت جهت امکان تعیین زمان دقیق تکامل عملی سیستم تنظیم اسمزی تاسماهیان ایرانی به منظور دستیابی به زمان سازگاری زیستی لاروها در محیط طبیعی و در نتیجه امکان ارایه الگویی نوین در شرایط پرورشی به منظور افزایش بهره وری در بازسازی ذخایر آنها بهره برداری نمود.