کنترل ژنتیکی میوز در گیاهان

ژن های کنترل کننده پیشروی میوز و بی تاثیر بر پیشروی میتوز در گیاهان، در ذرت و آرابیدوپسیس به طور گسترده مطالعه شده اند. این ها شامل ژن های کنترل کننده تمایز سلول های سومایی به سلول های اسپورزا و ژن های شروع میوز، ژن های رمزگذار پروتئین های اختصاصی میوز در کروموزوم ها و کمپلکس های سیناپتونمال، ژن های پروتئین های واسطه و آنزیم های نوترکیبی میوزیdna  و کراسینگ اور و ژن های کنترل کننده رفتار خاص میوزی سانترومرها و روند دو تقسیم میوزی هستند. تعداد زیادی از این ژن ها همسانه سازی و در سطح مولکولی مطالعه شده اند. مطالعه روی ژن های میوز در برنج فعالانه در حال توسعه است در حالی که مطالعات روی ژن های مربوطه در جو، چاودار، گوجه فرنگی و گندم هگزاپلوئید پیشرفت کمتری دارند. برای شناسایی ژن های میوز، از جهش زاهای شیمیایی و درجی، تجزیه و تحلیل ژنتیکی و سیتولوژیکی، مطالعات ژنگانی و پروتئومیک، روش های ژنتیک معکوس و بیوانفورماتیک استفاده می شود.

Genetic Control of Meiosis in Plants

The genes controlling meiotic progression in plants and not affecting mitotic progression are most widely studied in maize Zea mays and cruciferous plant Arabidopsis thaliana. These include the genes controlling the differentiation of somatic cells into sporogenous ones and meiosis-initiating genes, genes encoding meiosis-specific proteins of chromosomes and synaptonemal complexes, genes of mediator proteins and enzymes of meiotic DNA recombination and crossover, and genes controlling meiosis-specific behavior of centromeres and the course of two meiotic divisions. A large number of such genes have been cloned and studied at the molecular level. The studies of meiotic genes in rice Oriza sativa are actively developing, while studies of corresponding genes in barley Hordeum vulgare, rye Secale cereale, tomato Solanum lycopersicum, and hexaploid wheat Triticum aestivum are less advanced. To identify meiotic genes, chemical and insertional mutagenesis, genetic and cytological analysis, genomic and proteomic studies, methods of reverse genetics, and bioinformatics are used.