یک روش ابداعی به منظور تعیین وضعیت و ظرفیت مراتع در شمال کشور

طبقه بندی وضعیت مراتع در ایران بر اساس تئوری کلیماکس انجام می گیرد که در آن وضعیت مرتع برحسب میزان انحراف از کلیماکس سنجیده می شود . از آنجایی که در اکوسیستمهای مرتعی ایران مطالعات بوم شناختی نشاندهنده حالات کلیماکس ودرصد گونه های گیاهی در این شرایط صورت نپذیرفته است ، بنابراین ، کاربرد این روش و روشهای تغییر شکل داده شده ( شش و چهار فاکتوری )، از نظر علمی و عملی ، علاوه بر مواجهه مشکلات ، خالی از اشکال نیست .در این بررسی ، روشی تحت عنوان ‘‘ ارزش مرتع ’’، منطبق با شرایط اکولوژیک شمال کشور برای تعیین وضعیت و ظرفیت مراتع بر اساس ترکیب گونه ای ، انالیز کمی و به کارگیری شاخص خوش خوراکی و سطح تاج پوشش گیاهان مدنظر قرار گرفته است . نتایج مقدماتی این بررسی نشان میدهد که تغییرات ارزش مرتعی برای درجات مختلف آن در شمال کشور ، می تواند نوسانات زیر را در بر داشته و به منظور طبقه بندی مراتع برای یک دوره چرا ( 120 روز در سال ) بهصورت زیر به کار رود .- ارزش مرتع بالاتر از 51 امتیاز مرتع عالی محسوب و توانایی بهره برداری 2-5/1 واحد دامی را در هکتار دارد . -- ارزش مرتع با50-39امتیاز مرتع خوب محسوب و توانایی بهره برداری حداکثر 1 واحد دامی را در هکتار دارد . - ارزش مرتع با 38-26 امتیاز مرتع متوسط محسوب و توانایی بهره برداری حداکثر 75/0 واحد دامی را در هکتار دارد . - ارزش مرتع با 25-13امتیاز مرتع فقیر محسوب و توانایی بهره برداری حداکثر 5/0 واحد دامی را در هکتار دارد . - ارزش مرتع 12-0 امتیاز مرتع بسیار فقیر محسوب شده ، غیر قابل بهره برداری و یا به سختی تحمل حداکثر 25/0 واحد دامی را در هکتار دارد . توانایی بهره برداری ( ظرفیت چرا ) در یک دوره چرا ، برابر دو درصد از ارزش مرتع به ازای هر واحد دامی در هر هکتار به دست آمد .