معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفیدکوه

منطقه حفاظت شده سفیدکوه به وسعت 69500 هکتار در 67 کیلومتری شمال غرب خرم آباد واقع است . بخش اعظم این منطقه را ارتفاعات تشکیل می دهند که بلندترین نقطه آن کوه کوربوی به ارتفاع 2854 متر و پست ترین نقطه آن دارای ارتفاع 1500 متر از سطح دریاست . این پژوهش با هدف شناسایی گونه های گیاهی و معرفی فلور ، تعیین شکلهای زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفیدکوه انجام گرفت . به این منظور نمونه های گیاهی از نقاط مختلف منطقه حفاظت شده سفیدکوه در طی دو فصل رویشی بین سالهای 1376-1377 جمع آوری و سپس مورد شناسایی قرار گرفتند . طیف زیستی منطقه با تعیین درصد گونه های متعلق به هر یک از شکلهای زیستی ترسیم شد . جایگاه این منطقه حفاظت شده از نظر جغرافیای گیاهی ایران بر اساس داده های حاصل از پراکنش جغرافیایی گونه های شناسایی شده و منابع موجود مورد بررسی قرار گرفت . از 148 گونه و زیر تقسیمات گونه ای منطقه ، 1 گونه سرخس ، 115 گونه دو لپه ای و 32 گونه تک لپه ای هستند .این گونه ها به 47 تیره و 117 جنس تعلق دارند . مهمترین تیره های گیاهی منطقه از نظر غنای گونه ای به ترتیب عبارتند از : asteraceae , liliaceae , rosaceae , poaceae . 98 گونه ( 2/66 درصد ) فلور منطقه انحصاری ناحیه ایرانی - توارنی هستند که از این تعداد 17 گونه مختص ایران می باشند و در میان آنها پراکنش گیاهی گونه های alcea koelzii , amygdalus , arum goganteum , centaurea phlomodies ,dionysia gaubae , pyrus glabra , quercus brantii var. persica به رشته کوههای زاگرس محدود میشود . در بین گیاهان منطقه همی کریپتوفیتها با 52 گونه ( 1/35 درصد ) ، ژئوفیتها و تروفیتها به ترتیب با 37 گونه ( 25درصد ) و 33 گونه ( 3/22 درصد) فراوان ترین شکلهای زیستی محسوب میشوند .