بررسی پیامد آتش بر پوشش گیاهی تختی ییلاق پارک ملی گلستان

تنوع زیستی از ویژگی های بارز پارک ملی گلستان واقع در شمال ایران است که آن را به عنوان یکی از ذخیره گاههای زیست کره در سطح جهان اعتبار بخشیده است . بروز آتش سوزی های مکرر ( 67 نقره طی سالهای 1336 تا 1378 ) در این پارک می تواند غنای محیط و ثبات زیستگاههای آن را دستخوش اختلالاتی ساخته و از اعتبار جهانی آن بکاهد . در این تحقیق به منظور بررسی پیامدهای اتش سوزی و تغییراتی که طی روند توالی اکولوژیک بعد از آتش سوزی در ساختار پوشش گیاهی مناطق آتش گرفته به وجود می آید . منطقه تختی ییلاقی در قسمت جنوبی پارک که در شهریور 1374 در سطحی معادل 720 هکتار دچار آتش سوی شده بود ، انتخاب و در توده های معرف مناطق آتش سوزی شده و شاهد ( بدون آتش سوزی) پوشش گیاهی ، فیتومس و تنوع مورد بررسی و مقایسه قرارگرفت .تجزیه و تحلیل داده ها نشان میدهد که درصد پوشش تاجی و فیتومس بالای سطح خاک در منطقه حریق با منطقه شاهد تفاوت معنیداری داشته که با این دو پارامتر در منطقه حریق ( تیمار ) افزایش معنی دار را نشان میدهد ، در حالی که د رمیزان تنوع دو منطقه تفاوت معنی داری مشاهده نشد .همچنین در این تحقیق مشخص شد که گندمیانی مانند aegilops tauschii , avena wiestii , festuca valessiana , stipa pennata در منطقه حریق در مقایسه با منطقه مجاور خود در سطح 1 درصد افزایش معنی داری پیدا کرده اند ، ولی گونه های خشبی مانند بر اثر آتش سوزی چشمگیری داشتند . با توجه به افزایش گونه های یکسان مخوصا از خانواده گندمیان ( گونه های ثانویه ) و کاهش گونه های چوبی ،آتش را می توان به عنوان متغیری بازدارنده در دینامیسم تکاملی اکوسیستم به سوی کلیماکس دانست ، همچنین غالب شدن گندمیان را به عنوان بستری مناسب جهت بروز و تکرار آتش سوزی معرفی کرد .