بررسی کارایی هیدروگراف واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در برآورد دبی سیلاب

از اهداف مهم هیدرولوژی ، پیش بینی کمی چگونگی فرایند بارش - رواناب و انتقال آن به نقطه خروجی ودر نهایت تعیین میزان دبی عبوری در خروجی حوزه است . بدین منظور در حوزه های آبخیز می توان درصد کارایی مدل های منطبق با تئوری های علمی تشریح کننده پدیده های هیدرولوژیکی را با مقایسه خروجی این مدل ها با داده های هیدرولوژیکی ثبت شده تعیین کرد .تحقیق حاضر با هدف بررسی دقت ، صحت و درجه اطمینان تئوری های آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در تعیین شکل و ابعاد آبنمود رواناب خروجی یک رگبار با شدت و مدت معین انجام شده است . سپس مدل های مورد تحقیق با مدل های ناش ، روسو و scs مقایسه شده و کارامدترین مدل در برآورد آبنمود جریان خروجی برای مناطق خطای نسبی ( mre) و میانگین توان دوم خطا(‌mse)‌، حاکی از آن است که روش ژئومورفولوژیک نسبت به ژئومورفوکلیماتیک، ناش، روسو و scsبه ترتیب 56/106 ، 12/171 ، 79/106و 64/112 درصد و روش ژئومورفوکلیماتیک نسبت به ناش ، روسو، scs به ترتیب 57/106 ، 21/100 و 69/105 درصد برتری دراند . در نتیجه ،‌ روش ژئومورفوکلیماتیک نسبت به مدل های دیگر از کارایی بالاتری برخوردار است .