تاثیر خشکه دارها بر فراوانی تجدید حیات طبیعی در یک جنگل آمیختة راش و ممرز (سری جمال الدین کلا- مازندران)

فرایند تجدید حیات طبیعی شامل استقرار نهال در فضاهای خالی در مجاورت خشکه دار ها یا در زیر درختان سالم، از مهمترین پدیده های مورد بررسی در جنگل شناسی است. این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه نهال های مستقر در زیر خشکه دارها و درختان سالم در توده های انبوه و نیمه انبوه یک جنگل آمیخته راش و ممرز انجام شده است. در پارسل 9 با تاج پوشش انبوه و پارسل 11 با تاج پوشش نیمه انبوه از سری جمال الدین کلا، تمامی خشکه دارها به عنوان مرکز قطعه نمونه انتخاب و نهال های مستقر در اطراف آنها بررسی شدند. در فاصله 30 تا 40 متر از هر خشکه دار، 2 تا 3 درخت سالم که از نظر گونه، قطر و ارتفاع مشابه خشکه دار بودند، انتخاب و نهال های مستقر در اطراف آنها مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند. در پارسل های مورد بررسی ، فراوانی نهال های راش نسبت به فراوانی ممرز و سایرگونه ها دارای تفاوت معنی داری داشت ولی اختلاف بین فراوانی نهال های ممرز با سایر گونه ها معنی دار نبود. این نتیجه در مورد فراوانی نهال های مستقر در مجاورت درختان سالم و خشکه دارها یکسان است. در توده های انبوه، فراوانی درختان نهال های راش و ممرز در مجاورت خشکه دارها و درختان سالم تفاوت معنی دار ندارند. در توده های نیمه انبوه، فراوانی نهال های راش در مجاورت خشکه دارها بیشتر از نهال های راش مستقر در مجاورت درختان سالم است ولی فراوانی نهال های ممرز و سایر گونه ها در مجاورت درختان سالم و خشکه دارها تفاوت معنی داری ندارند.