بررسی تاثیر کشت گونه های تاغ، آتریپلکس و گز بر خصوصیات خاک در مسیر بزرگراه تهران -قم

کشف روابط بین پوشش گیاهی و خاکی از موارد اساسی درمدیریت و برنامه ریزی مراتع محسوب می شود. شناخت این روابط برای افزایش بهره وری و جلوگیری از بروز خسارات مالی مهم است. با توجه به اهمیت کشت گونه های گیاهی برای منظر سازی در حاشیه بزرگراه ها و جلوگیری از فرسایش خاک و احداث بادشکن و هزینه زیاد کشت لازم است که پژوهشی به منظور شناخت تاثیرات مثبت یا منفی گونه های کشت شده بر منطقه کشت انجام گیرد تا نسبت به انتخاب یا عدم انتخاب گونه های مطالعه شده برای سایر مناطق مشابه اقدام شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر کشت سه گونه آتریپلکس کانسن ، شور گز و سیاه تاغ بر روی خاک در حاشیه مسیر بزرگراه تهران - قم است . برای هریک از گونه های سیاه تاغ، آتریپلکس کانسنس و شورگز دومنطقه تیمار و دو منطقه شاهد در مسیر اتوبان تهران - قم است. برای هر یک از گونه های سیاه تاغ آتریپلکس کانسنس وشورگز دو منطقه تیمار و دو منطقه شاهد در مسیر اتوبان تهران - قم در نظر گرفته شد. در هر یک از مناطق دو ترانسکت به طول 50 متر قرار داده شد. در نقاط ابتدا وسط و انتهای هر ترانسکت پروفیل هایی برای حفر در نظر گرفته شدند. در هر منطقه شش پروفیل خاک و در هر پروفیل از سه عمق 10-0، 30-10، 60-30 سانتی متری نمونه برداری خاک انجام شد. خصوصیات اندازه گیری شده در خاک شامل هدایت الکتریکی اسیدیته نیتروژن فسفر و موادآلی و املاح محلول سدیم کلسیم منیزیم کلر کربنات و بی کربنات است . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار رایانه ای spss و از روش تی - تست زوجی استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که کشت گونه آتریپلکس کانسنس سبب افزایش معنی دار میزان نیتروژن، فسف، پتاسیم ، ماده آلی و کاهش اسیدیته خاک شده است. همچنین کشت شورگز میزان نیتروژن فسفر پتاسیم و هدایت الکتریکی خاک را افزایش داده است. کشت سیاه تاغ سبب افزایش معنی دار میزان نیتروژن پتاسیم هدایت الکتریکی و کاهش میزان فسفر در منطقه تاغ کاری شده است. با در نظر گرفتن میزان خصوصیات مثبت و منفی خاک تحت تاثیر گونه های کشت شده گونه آتریپلکس بهتر از دو گونه دیگر برای ادامه کشت در مناطق مشابه توصیه می شود و پس از آن گونه گز برای ادامه کشت بهتر است.