آنالیز منطقه ای جریان های کم در حوزه های آبخیز استان تهران

در طراحی و اجرای پروژه های آبی کوچک در کشور عمدتا به برآورد سیل توجه شده و به مساله خشکسالی در برنامه ریزی منابع آب کمتر اهمیت داده شده است. در این تحقیق برای برآورد جریان کم با تداوم 30 روزه در حوزه های آبخیز در استان تهران تعداد 12 ایستگاه منتخب استخراج شد و مقادیر جریان کم در دوره بازگشت های مختلف تعیین گردید. به منظور تعیین حوزه های آبخیز همگن 19 پارامتر در رژیم جریان کم مانند پارامترهای مورفومتری، اقلیمی و زمین شناسی به وسیله سیستم اطلاعات جغرافیایی برآورد گردید. با استفاده از روش آماری تجزیه و تحلیل عاملی از بین 19 پارامتر موثر در رژیم کم که کمترین همبستگی را با هم نشان دادند، انتخاب شدند. این عوامل به ترتیب اهمیت شامل مساحت، بارش متوسط سالانه، متوسط وزنی نفوذ پذیری ناچیز و شیب متوسط حوزه بودند که 36/99 درصد از تغییرات در داده های اصلی را توضیح می دهند. سپس مناطق همگن هیدرولوژیک با استفاده از روش تجزیه و تحلیل خوشه ای مشخص گردید. در ادامه، تحلیل منطقه ای به روش های رگرسیون چند گانه و شاخص جریان کم برای مناطق همگن و کل منطقه صورت گرفت. در نهایت به منظور مقایسه وارزیابی صحت و کارایی مدل های برآوردی اطلاعات چهار ایستگاه شاهد مورد استفاده قرار گرفت و مقادیر دبی با دوره بازگشت های مختلف بر اساس مدل های منطقه ای و با مقادیر متکی بر ایستگاه های شاهد مقایسه گردید. نتایج نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه، روش رگرسیون چند متغیره دقیقتر از روش شاخص جریان کم می باشد. این نتایج با نتایج عمده تحقیقات همخوانی دارد.