ارزیابی کمی بیابان زایی جهت ارائه یک مدل منطقه ای، مطالعه موردی: دشت آق قلا و گمیشان در استان گلستان

به منظور ارزیابی کمی بیابان زایی و ارائه یک مدل منطقه ای، محدوده ای به مساحت 1720 کیلومتر مربع در دشت آق قلا و گمیشان در نظر گرفته شد. در این تحقیق پس از بررسی روشها و مدلهای موجود بر اساس مطالعات ژئومرفولوژی واحدهای کاری بر اساس رخساره های رئومرفولوژی تعیین، روش پیشنهادی ارائه و در منطقه مورد ارزشیابی قرارگرفت. در این روش، بیابان زایی در سه سطح که شامل: وضعیت فعلی، خطر بالقوه و خطر کل بیابان زایی است، مورد ارزیابی قرارگرفت و در پنج کلاس(‌غیر قابل ملاحظه، خفیف، متوسط، شدید و خیلی شدید)‌ارائه می شود. در وضعیت فعلی، فرآیندهای بیابان زایی شامل : اقلیم و ژئومرفولوژی به عنوان عوامل طبیعی و بهره برداری بی رویه و احداث سازه های نامناسب به عنوان عوامل انسانی ارزیابی می گردند. در نهایت خطر بیابان زایی به عنوان برآیند تمامی ویژگی های مربوط به این پدیده از تلفیق( متوسط گیری) دو سطح مذکور برآورد خواهد شد.نتایج بدست آمده از این ارزیابی ضمن تایید کارآیی مدل پیشنهادی، نشانگر آن است که در حدود 6/2 در صد از سطح منطقه از نظر بیابان زایی ( خطر کل) در کلاس خفیف، 1/24 درصد در حد بیابان زایی متوسط، 8/61درصد دارای بیابان زایی در حد شدید و 5/11 درصد از سطح کل منطقه ، در حد بیابان زایی خیلی شدید است.