ارایه مدلی برای ارزیابی طرح های آبخیزداری

امروزه به دلیل استفاده های بی رویه ،‌ وضعیت منابع آبی و خاکی در موقعیت بحرانی به سر می برند . به دلیل وجود آثار درون منطقه ای و برون منطقه ای ناشی از تخریب این منابع ، حدود چهل سال است که برای کنترل و مبارزه با این خطرات طرح های آبخیز داری رد عرصه های منابع طبیعی به اجرا در می آیند . ولی با وجود چهار دهه کارهای اجرایی هنوز تخریب این منابع ادامه دارد و اقدامات انجام شده در مجموع کم اثر جلوه نموده اند . افزون بر این هنوز اقدامات منسجم و دامنه داری برای ارزیابی ویافتن دلایل عدم موفقیت این طرح ها انجام نشده است . در این تحقیق با اتخاذ روش کیفی و کمی طرح آبخیزداری زیر حوزه مندرجان از حوزه آبخیز زاینده رود از مرحله تدوین تا بعد از اجرا با استفاده از روش های بررسی اسناد ، مشاهده مستقیم و مصاحبه عمیق و پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفته است . به منظور جمع بندی نتایج حاصله عوامل در هفت گروه تقسیم بندی و هر کدام از این عوامل توسط عوامل جزی تری به طور وزنی امتیازدهی شدند . نتایج حاصله نشان داد که دو عامل وضعیت طرح تهیه شده و عدم ارزیابی اقتصادی به عنوان مهمترین عوامل در عملکرد طرح قلمداد می شوند . همچنین امتیاز نهایی ارزیابی این طرح با توجه به روش فوق 29 می باشد که حاکی از عملکرد ضعیف طرح است .