اثر لگدکوبی و چرای دام بر ویژگی های فیزیکی خاک و پوشش گیاهی مرتع

ویژگی های فیزیکی خاک یکی از عوامل موثر در رشد گیاهان در مراتع است . این ویژگی خاک روی رشد ریشه و توسعه گیاهان مرتعی نقش مهمی را ایفا می نماید . هدف از این مقاله بررسی اثر لگدکوبی و چرای دام بر روی ویژگی های فیزیکی خاک مرتع است که رد سه شرایط مرتعی مرجع کلیدی و بحرانی ویژگی های فیزیکی خاک شامل رطوبت ، وزن مخصوص ظاهری ، درصد تخلخل ، نفوذپذیری و مقاومت مکانیکی در فصل چرا خرداد تا مهر در سال های 79 و 80 در منطقه لار اندازه گیری شد . نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میانگین درصد رطوبت از منطقه مرجع به منطقه بحرانی روند کاهشی برخوردار بود ونسبت به فصل چرای دام سیر نزولی داشت و در تمام طول فصل چرا رطوبت در عمق 15-0 سانتی متر کمتر از عمق 30-15 سانتی متر بود . وزن مخصوص ظاهری منطقه مرجع کمترین و منطقه بحرانی بیشترین مقدار را داشت و مقدار آن در طول دوره فصل چرا افزایش یافت . مقدار وزن مخصوص ظاهری در عمق 15-0 سانتی متر بیشتر از عمق 30-15 سانتی متر بود . میزان تخلخل در منطقه مرجع بیشترین و در منطقه بحرانی کمترین بوده است مقدار آن در هر دو عمق نمونه گیری در طول دوره چرا سیر کاهشی داشت . میزان نفوذ پذیری در ابتدای چرای دام بیشتر از پایان دوره چرا بود و مقدار آن در منطقه مرجع در بالاترین حد و در منطقه بحرانی در پایین ترین حد قرار داشت . مقدار مقاومت مکانیکی خاک در منطقه بحرانی در بالاترین حد و در منطقه مرجع در پایین ترین حد و مقدار آن در ابتدای دوره چرا کمتر از زمان پایان دوره چرا بود درصد پوشش گیاهان چمنی منطقه مرجع بیشتر از دو منطقه دیگر بود به طوری که در منطقه بحرانی به 1 درصد کاهش یافت . کاهش پوشش گیاهی به کمتر از 7 درصد در پایاه چرا در منطقه بحرانی ، خاک این منطقه را به شدت در معرض فرسایش قرار داده است .