مطالعه تغییرات پتانسیل فرسایش پذیری بادی خاک درمقابل املاح مختلف به کمک دستگاه سنجش فرسایش بادی

فرسایش بادی یکی از معظلات مناطق خشک و بیابانی از جمله استان یزد می باشد . سالانه بیش از 20000 متر مکعب غبار ذرات کوچکتر از 100 میکرون بر روی محدوده 7000 هکتاری شهر یزد فرو می ریزد ذرات فرو ریخته بر شهر یزد به طور متوسط حاوی 15 درصد انواع نمک بخصوص نمک های طعام، گچ ، آهک می باشد و بقیه را ذرات رس و سیلت با ساختار متفاوت کانی شناسی شامل می شوند . منشا این نمک ها عموما حاصل تبخیر آب های املاح دار در لایه های سطح خاک و یا سازندهای زمین شناسی نمک دار می باشد و بر اساس بررسی های به عمل آمده در اراضی کشاورزی دشت یزد سالانه بین 15 تا 45 تن نمک به سطح زمین اضافه می شود که در طول مدت ایش تمرکز بلورهای نمک باعث پوکی خاک شده و آن را در مقابل بادبردگی حساس می نماید . در این تحقیق به منظور تعیین نقش نمک های غالب در فرسایش پذیری خاک از محلول های با غلظت مختلف سه نوع نمک طعام ، گچ ، آهک استفاد شد . محلول های تهیه شده بر روی دو نوع خاک با بافت متفاوت نسبتا سنگین و بافت سبکی طی 9 ماه به صورت آبیاری با دور 10 روز تاثیر داده شد بود به کمک دستگاه سنجش فرسایش بادی که نوعی تونل باد قابل حمل است ، تحت تاثیر باد با سرعت 12 متر بر ثانیه در ارتفاع 20 سانتی متری اندازه گیری شد نتایج به دست امده ضمن نشان دادن اختلاف معنی دار بین نمک های مورد استفاده در فرسایش پذیری بادی خاک ، بیانگر نقش دو گانه آنها در غلظت های پائین موجب افزایش حساسیت خاک به بادبردگی می شود ولی در غلظت های بالا یا فوق اشباع موجب پوکی خاک شده و حساسیت آن را به بادبردگی افزایش می دهد . در تحقیق حاضر علاوه بر تاثیر نمک های یاد شده بر روی فرسایش پذیری خاک دیگر تیمارها یا صفات قابل اندازه گیری از جمله مقاومت فشاری هدایت الکتریکی ، نسبت جذب سدیم ، نیز مورد قرار گرفت.