ماهیت، مبانی و آثار تضامن بین بدهکاران (تضامن منفی)

در این مقاله به بحث بررسی پیرامون تضامن قراردادی بین بدهکاران ( تضامن منفی ) و آثار آن پرداخته شده است. مقصود از تضامن قراردادی بین بدهکاران آن است که چند نفر بدهکار جزء در برابر طلبکار تعهد می نمایند که هر یک از آنها مدیون تمام بدهی بوده و طلبکار می تواند برای دریافت تمام دین به هریک از آنها رجوع نماید . همچنین در صورت عدم وصول طلب وی می تواند به سایر بدهکاران مجتمعا یا منفردا رجوع نماید . صورت دیگر از تضامن ، قراردادی تحت عنوان تضامن بین طلبکاران یا تضامن مثبت است که به موجب آن چند نفر طلبکار جزء به موجب قرار دادی فیمابین خود با بدهکار شرط رجوع نماید. این نوع تضامن علیرغم سودمندی آن در حقوق ایران بر مبنای ضمان عقدی و تضامن قابل توجیه نیست زیرا تضامن با ذمه و پذیرش تعهد ، ملازمه دارد و تضامن نوع اخیر ( مثبت ) بیشتر با وکالت در وصول قابل توجیه است و درعمل به ندرت اتفاق می افتد ، لذا در این مقاله به بحث و بررسی پیرامون تضامن قرارداد منفی پرداخته می شود . تضامن قراردادی منفی بر سه رکن استوار است : 1- وحدت موضوع 2- تعدد رابطه 3- نمایندگی متقابل . که هر یک از این ارکان آثار خاص خود را دارد. تضامن قراردادی ناشی از اراده است و به موجب یک قرارداد یا شرط ضمن قرارداد به وجود می آید . تضامن قراردادی در حقوق ایران با توجه به مقررات ماده 10 قانون مدنی قابل توجیه است . این مقاله در یک مقدمه و دو گفتار ارائه می شود .