چگونگی جدایی گزینی سکونتی در شهر تهران

در این مقاله چگونگی جدایی گزینی سکونتی در شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته است. با آن که جدایی گروه های مختلف اجتماعی در شهرهای بزرگ فرض پذیرفته ای است، ولی تاکنون چند و چون این فرض از طریق روش های علمی و شاخص سازی مناسب مورد مطالعه قرار نگرفته است. در سال های اخیر این جدایی از دو منظر مورد بحث قرار گرفته است. یکی از آنها به تفکیک و تمایز فزاینده در شهرها باور دارد و دیگری قطبی شدن، دوگانگی و یا قطعه ای شدن فضای اجتماعی شهرها را مدنظر قرار داده است. در این مقاله با توجه به پیامدهای گوناگون جدایی گزینی سکونتی در شهرها، با استفاده از اطلاعات ثانویه، فرض جدایی فضایی - مکانی گروه های مختلف اقتصادی - اجتماعی با استفاده از شاخص های آماری گوناگون مورد آزمون قرارگرفته است و در نهایت تفکیک پایگاههای مختلف اجتماعی و ابعادآن بر حسب مناطق مورد تایید قرار می گیرد.