ارگانومی در شعر حافظ و سعدی

در این مقاله ابتدا درباره اصطلاح تازه (ارگانومی) توضیحاتی داده شده است، آن گاه این (موتیو) شعری که در مهم ترین قالب شعر کلاسیک فارسی یعنی غزل، نمود جدی دارد در غزلیات دو شاعر پرآوازه شیراز، حافظ و سعدی بررسی شده است. همچنین شیوه تحول یک واژه به کارواژه (اصطلاح) مورد بررسی قرار گرفته است. از بین عناصر متعدد (ارگانومی) در غزل حافظ و سعدی (کمر و میان) مورد سنجش و تحقیق ارزیابی واقع شده و در نتیجه روشن شده است که در شعر حافظ با توجه به شیوه های نماد سازی او، واژه های ارگانومی امکان بیشتری برای ارتقا به سطح کار واژه یافته است اما در شعر سعدی در سطح قاموسی و لغوی باقی مانده و شاعر کم تر از این امکانات نشانه ای به عنوان نماد و سمبل بهره برده است.در خلال سنجش و مطابقه همچنین روشن شده است که شعر خواجه شیراز شرایط تاویل پذیری و شرح تفسیر چند گانه را بیشتر از شعر شیخ سعدی بر می تابد.