بهره وری از میراثهای فرهنگی و باستان شناسی در کشورهای اروپائی

بهره وری، این واژه یا مقوله پر راز و رمز، هر طور و به هر زبانی که تعریف شود، آینه روشنی است که شایستگی ها و شادابی ها و پویش ها، منش ها و بینش ها، و رشادت ها و همت ها را می نمایند...(1) هرچند بهره وری بعدهای مختلف و فراوان دارد اما تعریف رایج بهره وری به آئینه بی قواره ای می ماند که همه شکوه و جلال این مقوله پر معنا را در بعد اقتصادی آن خلاصه می کند. البته، انتظار دیگری هم نیست؛ چرا که این تعریف از جایی آمده است که جز زبان منفعت اقتصادی را نمی شناسد و جز با این زبان ابتردیالوگ نمی کند(2) متاسفانه این تعریف تاثیرات ناقص زیادی را هم در جوامع داشته است، بگونه ای که در این تیپ جوامع، بهره وری را صرفا در مسائل اقتصادی و مراکز صنعتی و تولیدی قابل اجرا یا عملی می دانند.در حالی که در فرهنگ متعارف، بهره وری، گزینش و پرداختن به کارهای مهم را به معنای اثر بحشی گرفته اند و می گویند که بهره وری، تلفیقی از کارآیی و اثربخشی است. با این وجه حرکت بهره وری در تمامی زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و غیره... ریشه می دواند باعث اصلاح، بهره مندی درست، با بهره وری جامع و کامل تمامی امور می شود. به همین دلیل در کشورمان مشاهده می گردد در یکی از زمینه هایی که حرکت بهره وری در آن حوزه بخوبی مورد انجام نگرفته است، در زمینه علوم باستانی یا حوزه مواریث فرهنگی میباشد. زمینه و بستری که سایر کشورها، موفقیت های چشمگیری درآن راستا داشته و دارند. در این مقاله نیز تلاش می شود برای اولین بار به طور علمی به این مساله پرداخته شود تا مورد توجه جامعه، دست اندرکاران و مسئولین مربوطه قرارگیرد.