بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی

هر چند بیش از 80 سال از زمانی که کینز عنوان داشت مصرف تابعی از درآمد قابل تصرف است می‌گذرد، اما هنوز بین اقتصاددانان در مورد اینکه مصرف تابعی از درآمد است یا ثروت اتفاق نظری حاصل نشده است. مطالعات تجربی که مصرف را تنها تابعی از درآمد قابل تصرف در نظر گرفته اند، در رسیدن به یک رابطه همجمعی ناموفق بوده اند. اما ادبیات نوین همجمعی نشان داده است که وجود ثروت در تابع مصرف به برقراری رابطه همجمعی منجر می‌شود. با این وجود، در جوامعی که دارای تغییرات عمده ای در ساختار سنی جمعیت بوده اند، تنها لحاظ کردن متغیر ثروت در تابع مصرف موجب نشده است تا یک رابطه همجمعی حاصل شود. فرضیه دوران زندگی اندو و مادیگلیانی بر این تاکید دارد که رفتار مصرفی افراد تابعی از سن آنهاست. این مقاله در پی یافتن متغیرهایی که همجمعی را در تابع مصرف امکان پذیر می‌سازد، تابع مصرفی را در سطح کلان براساس مبانی نظری اقتصاد خرد استخراج کرده است و با برآورد آن به روش همجمعی به این نتیجه رسیده است که تنها با حضور هر دو متغیر ثروت و تغییر ساختار سنی جمعیت است که می‌توان به یک رابطه تعادلی بلندمدت برای مخارج مصرفی خانوارها دست پیدا کرد. نتایج حاکی از آنست که میل نهایی به مصرف در بلندمدت حدود 7/0 است. در عین حال گروه سنی 50 تا 69 سال کمترین میل متوسط به مصرف را در بین گروه‌های سنی دارا هستند و در نتیجه بیشترین مقدار پس انداز را شکل می‌دهند. نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا نیز نشان می‌دهد که در هر دوره 34% از خطای عدم تعادل دوره قبل تعدیل می‌شود و در نتیجه حرکت به سوی تعادل بلندمدت نسبتا به کندی صورت می‌گیرد.

Investigating the Existence of Cointegration Relationship in the Consumption Function

Although more than 80 years are passed from the time that Keynes hypothesized that consumption is a function of disposable income, yet there is no consensus among economists on this issue. Some economists argue that consumption is a function of wealth. Recently, new macroeconomic theory, based on microfoundations has revealed some facts that wealth is the main determinant of consumption in the long run. Those empirical studies that assumed consumption is only a function of disposable income, have failed to reach a cointegrated consumption relationship. The analysis based on newly developed theory of cointegration has revealed that consumption, income and wealth are all integrated of order one, so they can form a long run cointegrated relationship. Life Cycle hypothesis of Ando and Modigliani states that consumption of a person is related to his/her age. If this is true, ignoring the age structure of the population in the consumption function could lead to a non cointegrated relationship. This article, with the aim of finding a set of cointegrated variables for the consumption function, drives and estimates an aggregated consumption function. It is found that a cointegrated relationship could only exist if wealth and agestructure variables are included in a consumption function. Moreover, marginal propensity to consume out of disposable income is estimated to be 0.6 and 0.52 in the urban areas. These figures for the rural areas are estimated to be almost 0.7 . As far as the average propensity to consume (APC) is concerned, those who belong to the age group of 5069 have the least APC. Results from estimating the Error Correction Models (ECM) show that the speed of adjustment towards equilibrium level of consumption is relatively low , since almost 34% of disequilibrium error is adjusted in each period.