بررسی تاثیر مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر، رشد اقتصادی و کیفیت حکمرانی بر انتشار co2 در کشورهای آسیایی

مطالعۀ حاضر به بررسی رابطۀ بین انرژی‌های تجدیدپذیر، انرژی‌های تجدیدناپذیر، رشد اقتصادی، کیفیت حکمرانی و انتشار co2 به عنوان شاخصی از کیفیت محیط زیست در کشورهای توسعه ‌یافته و کشورهای درحال توسعه آسیایی بین سال‌های 1996 تا 2019 پرداخته است. آزمون علیت داده‌های تابلوئی در کوتاه‌مدت نشان‌دهندۀ رابطۀ علیت یک‌طرفه از سمت رشد اقتصادی به  انرژی تجدیدناپذیر و تایید فرضیه حفاظت در هر دو گروه است. همچنین رابطه علیت یک طرفه از سمت تولید ناخالص داخلی به سمت انتشار co2 و کیفیت حکمرانی در هر گروه ار کشورها مشاهده می‌شود. نتایج حاصل از برآوردگر حداقل مربعات معمولی پویا در هر دو گروه حاکی از تاثیر مثبت رشد اقتصادی و انرژی تجدیدناپذیر بر انتشار co2 است. همچنین ضرایب به‌دست آمده بیانگر این است که افزایش مصرف انرژی‌های تجدیدپذیر و بهبود شاخص کیفیت حکمرانی موجب کاهش انتشار co2 و بهبود کیفیت محیط زیست می‌شود. با توجه به نتایج فوق پیشنهاد جایگزینی منابع انرژی تجدیدناپذیر با منابع انرژی تجدیدپذیر از طریق دنبال‌کردن سیاست‌های محدودکنندۀ انرژی تجدیدناپذیر و سیاست‌های تشویق‌کننده انرژی تجدیدپذیر ارائه می‌شود. همچنین برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری در توجه به شاخص‌های حکمرانی و حرکت به سوی حکمرانی خوب توسط حکومت، نهادهای دولتی و بخش خصوصی که می‌تواند موجب حرکت در مسیر توسعۀ پایدار نیز شود.

Exploring the Impact of Renewable and NonRenewable Energy Consumption, Economic Growth and Governance Quality on CO2 Emissions in Asian Countries

This study examines the relationship between renewable and nonrenewable energy, economic growth, governance quality, and CO2 emissions as an indicator of environmental quality in Asian developed and developing countries during 19962019. The shortrun panel causality test results reveal unidirectional causality from GDP to nonrenewable energy consumption and validate the conservation hypothesis in all two panels. Moreover, there is evidence of a shortrun unidirectional causality from GDP to CO2 emissions and governance quality. The results of panel DOLS indicate a positive impact of GDP and nonrenewable energy on CO2 emissions. Also, we find that an increase in renewable energy and improving the quality of governance lead to reductions in CO2 emissions. According to these results, we can suggest replacing nonrenewable energy resources with renewable energy resources through restrictive policies for nonrenewable energy and incentive policies for renewable energy. Furthermore, planning and goal setting in terms of governance indicators and moving towards good governance by all government, institutions, and private sectors can lead to moving towards sustainable development.