الگوسازی یک اقتصاد بدون بهره با استفاده از چارچوب نسل‌های تداخلی

بهره در الگوهای اقتصادی متعارف عاملی کلیدی و تنظیم کننده است. اما بحث‌های فراوانی در رد یا تایید بهره پولی با تمسک به ریشه های آن وجود دارد. برخی از این ریشه ها، عینی هستند مانند مولدیت سرمایه و جمیعت و برخی مانند رجحان زمانی، رجحان نقدینگی و تقعر تابع مطلوبیت، ذهنی هستند. این مقاله با رویکردی انتقادی به نظرات موافق، تلاش خود را بر الگوسازی یک اقتصاد بدون بهره پولی معطوف می‌نماید. دستاورد اصلی این مقاله تدوین یک مدل اقتصادی بدون بهره پولی، با استفاده از یک الگوی نسل های تداخلی سه دوره ای است. سوال های مقاله این است که آیا یک اقتصاد بدون بهره می‌تواند کارکردهای اقتصادهای بهره‌ای مانند رشد، مصرف، پس‌انداز و تشکیل سرمایه را داشته باشد؟ آیا چنین اقتصادی به تعادل خواهد رسید؟ و آیا چنین تعادلی پایدار خواهد بود؟ در این مدل پول فقط یکبار توسط دولت منتشر می‌شود. در نتیجه به دلیل رشد اقتصاد و عدم انتشار مجدد پول، نوعی تورم منفی در اقتصاد رخ خواهد داد و نتیجه گرفته می‌شود ادامه حیات اقتصاد، ارزش واقعی واحدهای پولی ثابت را افزایش می‌دهد. رجحان نقدینگی در این الگو از بین می‌رود، در نتیجه کنز پول وجود نخواهد داشت و تخصیص ها بهینه بوده و این بهینگی پایدار نیز خواهد بود.