بررسی اثر عصاره هیدروالکلی صمغ آنغوزه بر آرتریت روماتویید تجربی در موش صحرایی

مقدمه:بیماری های مفاصل از جمله آرتریت روماتوئید از مشکلات ناتوان کننده جوامع کنونی و علم پزشکی است. داروهای موجود دارای اثرات جانبی فراوانی است که کاربرد آنها را محدود می کند. بر اساس گزارش های ارائه شده گیاه ferula assafoetida از خانواده apiaceae از دیرباز به عنوان درمان التهاب استفاده می شده و برخی از ترکیبات ضدالتهاب آن شناسایی شده است.روش بررسی:در این مطالعه که اثر عصاره هیدروالکلی صمغ آنغوزه بر آرتریت روماتوئید تجربی در رت بررسی می شود. 48 سر رت نژاد ویستار به طورتصادفی به 8 گروه تقسیم شدند: گروه نرمال، کنترل مثبت، کنترل منفی و 5 گروه تیمار شده با عصاره هیدروالکلی صمغ آنغوزه با دوزهای (50، 75، 100، 300 و 500 mg/kg ). ابتدا صمغ آنغوزه به روش سوکسله عصاره گیری شد. در روز اول با تزریق 0.2سی سی ادجوانت کامل فروند به داخل مفصل زانو ، التهاب القاء واز روز پانزدهم عصاره هیدروالکلی، روزانه به صورت داخل صفاقی(ip) تزریق شد. در روز آخر(سی ام)، از قلب آنها جهت اندازه گیری فاکتور روماتوئید( rf )خونگیری به عمل آمد و از مفصل زانوی آنها به منظور بررسی های هیستوپاتولوژی لام تهیه گردید.یافته ها:مطابق نتایج به دست آمده دوزهای 50، 75، 100 و300 عصاره هیدروالکلی باعث کاهش معنادار rf نسبت به گروه کنترل منفی گردید (0.001>p). در گروه کنترل منفی و کنترل مثبت استئوکلاست های فراوان، تخریب غضروف و استخوان و هایپرپلازی سینوویال در مقایسه با گروه های تحت تیمار با عصاره صمغ دیده شد. ضایعات غضروفی و استخوانی در گروه های تیمارشده با دوزهای 50 و 75و 100، کاهش یافت.نتایج:به نظر می رسد عصاره هیدروالکلی گیاه صمغ آنغوزه با کاهش علائم التهاب و تخریب غضروفی ناشی از آرتریت روماتوئید القاء شده در رت می شود که احتمالابه دلیل اثرات ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی، مهارکنندگی آنژیوژنز و مهارکنندگی متالوپروتئازهای ترکیبات موجود در این عصاره به خصوص مونوترپن ها و فلاونوئیدها می باشد.