بررسی میزان پرتوگیری خارجی شغلی و عوامل مرتبط با آن در مرکز پزشکی هسته‌ای بیمارستان شهدای تجریش سال 1398

سابقه و هدف: بیشتر داروهای مورد استفاده در پزشکی هسته ای گامازا هستند. از آنجا که پرتوهای گاما برد نسبتاً زیادی دارند، کارکنان پزشکی هسته ای در معرض پرتوگیری خارجی می باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین پرتوگیری شغلی پزشکی هسته ای در طی روش های مختلف تشخیصی در یک مرکز پزشکی هسته ای می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفیمقطعی است. مولفه های بررسی شده عبارتند از میزان پرتوگیری پرتوکاران در مرحله تصویربرداری از بیماران و تزریق رادیودارو به بیماران در فواصل مختلف، در روش های پزشکی هسته ای متعارف شامل اسکن پرفیوژن میوکارد، اسکن استخوان کل بدن، اسکن تیروئید و اسکن کلیه می باشد. در مجموع 60 بیمار و 8 نفر از پرتوکاران در این مطالعه حضور داشتند. اطلاعات جمع آوری شده از نظر انطباق با حدود دوز تعیین شده توسط سازمان انرژی اتمی( 20 میلی سیورت در سال( براساس آماره های توصیفی نظیر حداقل دوز، حداکثر دوز ، میانگین و انحراف معیار تجزیه و تحلیل و مقایسه ها از طریق آزمون تی دانشجویی در نرم افزار 25spss انجام شد.یافته ها: میزان میانگین پرتوگیری ثبت شده برای پرتوکاران هنگام تصویربرداری از بیماران در محدوده 0/01±0/03 تا 0/08±0/32 و همچنین هنگام تزریق رادیودارو به بیمار در محدوده 0/03±0/05 تا 0/04±0/43 ثبت گردیده است.نتیجه گیری: مقادیر دوز دریافتی تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. میزان پرتوگیری ثبت شده در حد قابل قبول بوده و از حد دوزتعیین شده برای پرتوکاران (20 میلی سیورت در سال) تجاوز ننمود، ضمن آنکه فاصله پرتوکار از بیمار ، سرعت العمل پرتوکاران هنگام مواجهه با بیماران و میزان پرتوزایی تجویزی تاثیر مستقیم بر میزان دوز دریافتی توسط پرتوکاران دارند. با افزایش فاصله از بیمارو کاهش مدت زمان ارتباط با بیمار، میزان پرتوگیری پرتوکاران کاهش می یابد.

evaluation of occupational external radiation and related factors in nuclear medicine center of shohadaye tajrish hospital in 1398

background and aim: most radioactive materials used in nuclear medicine are gamma emitters. gamma range is relatively large, so the nuclear medicine staff is exposed to external exposure by gamma. the aim of this study was to estimate the dose of a nuclear medicine staff during different diagnostic methods in a nuclear medicine center.materials and methods: this study is a descriptive _crosssectional study . the studied components include the amount of radiation of the staff in the imaging stage of patients and the injection of radiopharmaceuticals to patients at different intervals. a total of 60 patients and 8 staff were included in this study. data collected in terms of compliance with the dose limits set by the atomic energy organization (20 mill sieverts per year) based on descriptive statistics such as minimum dose, maximum dose, the mean and standard deviation of analysis, and comparisons through student ttest in spss software was performed.result: the average amount of irradiation recorded for staff when imaging patients ranged from 0.03 ± 0.01 to 0.32 ± 0.08 and also when radiopharmaceuticals were injected into the patient in the range of 0.05 ± 0.03 to 0.43 ± 0.04 has been registered. conclusion: the dose received was in good agreement with other studies، the amount of irradiation recorded was acceptable and did not exceed the dose set for radiologists (20 mill sieverts per year). the dose received by staff as the distance from the patient increases and the duration of communication with the patient decreases, decreases.