بررسی تاثیر افزایش مصرف آب روی میزان ترشح بزاق تحریکی و غیرتحریکی در سنین مختلف (مطالعه تجربی)

سابقه و هدف: با توجه به تاثیر حجم آب بدن روی تولید بزاق، به نظر م یرسد نوشیدن آب می تواند به عنوان درمان یا تسکین در بیمارانی که دارای مشکلات ترشح بزاق هستند، کمک کننده باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر افزایش مصرف آب بر میزان ترشح بزاق با استفاده از اندازه گیری بزاق انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه 60 نفر در دو گروه سنی 20 تا 25 سال و 50 تا 55 سال برای بررسی تاثیر نوشیدن آب انتخاب شدند. سنجش میزان ترشح بزاق افرادبا اندازه گیری تفاوت وزن گازهای استریل پیش و پس از قرار گرفتن در دهان افراد انجام شد. ابتدا میزان ترشح بزاق پایه افراد اندازه گیری شد، سپس از شرکت کنندگانخواسته شد 6/ 1 لیتر آب را با استفاده از لیوانی با حجم 200cc هر 15 دقیقه یک بار در کمتر از دو ساعت بنوشند. در اندازه گیری بزاق افراد، هر گاز 90 ثانیه در دهانفرد باقی می ماند. ابتدا بدون هیچ تحریک در این مدت میزان ترشح بزاق فرد پس از نوشیدن آب اندازه گیری شد. سپس دوباره با تحریک ترشح بزاق با جویدن و بویسرکه اندازه گیری بزاق انجام شد. مراحل بیان شده شده دوباره پس از دو ساعت تکرار شده و نتایح به دست آمده ثبت شد. برای مقایسه میزان بزاق از آزمون های تیتست زوجی و برای مقایسه گروه سنی از آزمون anova استفاده شد. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 22 انجام شد.یافته ها: در تمامی اندازه گیر یهای بزاق اعم از بزاق غیر تحریکی و تحریکی، پیش و پس از نوشیدن آب، اختلاف بین میزان ترشح بزاق پیش و پس از نوشیدن آبمعنادار شد ) 0.01 = p (. اختلاف مشاهده شده در گروه جوان تر پس از نوشیدن آب در مقایسه با گروه دیگر بزرگ تر بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه می توان گفت نوشیدن آب روی ترشح بزاق موثر بوده و می تواند در مشکلات خشکی دهان و پیشگیری از سنگ غدد بزاقیموثر باشد.

The effect of increasing water intake on the amount of saliva with and without stimulation in different age groups

Background and Aim: Considering the impact of total body water on the amount of saliva production, it seems that an increase in water intake can be used as a potential treatment in patients with saliva production disorders. The present study aimed to investigate the effect of increased water consumption on the level of saliva production.Materials and Methods: In the current study, 60 patients (50 aged 2025 and 10 aged 5055 years) were selected. This selection helped authors to evaluate changes in the passages of years. Participants were asked for drinking a substantial amount of fluids in a limited time (2 hours). Sterile gasses were used for measuring saliva production. Gasses were weighed before and after placement in the mouth to obtain saliva production weight and volume. After a basement measure of saliva production, participants were asked to drink a total of 1.6 liters of water gradually every 15 minutes using a glass with 200 cc capacity. After 90 seconds, the saliva amount was evaluated again in the same way once without stimulation and then with saliva production stimulation using vinegar and chewing. The same process was repeated after 2 hours. The amounts of saliva in the two groups before and after drinking water were measured in stimulated and unstimulated situations. Paired ttest was run to compare saliva and ANOVA was used to compare age groups. Statistical analyses were performed using SPSS, version 22.Results: Based on the results of the current study, there was a significant difference between the amount of saliva production before and after drinking water in both stimulated and unstimulated situations (P=0/01). It was revealed that the younger group showed greater changes in saliva production after drinking water in comparison to the older group.Conclusion: Based on the findings, it can be concluded that increasing fluid intake can improve the symptoms of dry mouth via saliva production improvement and potentially prevent the recurrence of salivary gland stones.