بررسی ارتباط میزان ویتامین d سرم و آفت راجعه دهانی

سابقه و هدف: با توجه به شایع بودن آفت راجعه و عوارض شناخته شده آن و اهمیت اتیولوژی بروز بیماری و گزارش های متناقض از ارتباط ویتامین d سرمبا آفت راجعه، این تحقیق با هدف تعیین ارتباط میزان ویتامین d سرم و آفت راجعه در افراد مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان،فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در سال 1397 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق به روش case control انجام شد. نمونه ها شامل 30 نفر ؛ 15 نفر مبتلا به آفت راجعه و 15 نفر شاهد بودند. افراد دو گروه از نظر سن، جنسو معیارهای ورود به تحقیق یکسان سازی شدند. معیارهای خروج تحقیق شامل ابتلا به بیماری های سیستمیک، بیماری های خونی، بهجت و یا بیمار ی های اتوایمیون،مصرف مکمل مولتی ویتامین ،آهن، کلسیم، ویتامین d در سه ماه اخیر، کمبود آهن، کمبود فولات، وکمبود ویتامین b12 بود. از هر فرد داوطلب میزان پنج میلی لیتر خوندریافت و میزان ویتامین d سرمی آن ها توسط دستگاه hplc تعیین شد و مقادیر کمی آ نها برحسب نانوگرم برمیلی لیتر و مقادیر کیفی آن ها بر مبنای مقادیرنرمالدر دوگروه با آزمون ttest و آزمون دقیق فیشر قضاوت آماری شد.یافته:میزان ویتامین d سرم گروه شاهد 85.8 ±33.59(ng/dl)و گروه مورد(ng/dl) 12.65±87.33( p<0.9)و از نظر کیفی در گروه شاهد 66.7 درصد افراد و درگروه مورد 40درصد افراد ( p<0.2) ویتامین d غیر نرمال داشتندنتیجه گیری: به نظر می رسد ویتامین d در بروز آفت راجعه نقش نداشته باشد. برای نتایح دقیق تر بررسی با حجم نمونه بیشتر توصیه می شود.

The relationship between serum vitamin D and recurrent aphthous stomatitis (RAS)

Background and purpose: Due to the prevalence of Recurrent Aphthous Stomatitis (RAS) and its complications and the importance of its etiology as well as contradictory reports of the relationship between serum 25Hydroxyvitamin D levels and RAS, the present study aimed to determine the relationship between serum 25Hydroxyvitamin D levels and RAS in individuals referred to the Department of Oral and Maxillofacial Medicine at the School of Dentistry of the Islamic Azad University of Tehran in 2018.Methods and Materials: The study was conducted using a case control method. The samples included 30 patients: 15 patients with RAS and 15 controls. The two groups were matched in terms of age, sex, and inclusion criteria. Exclusion criteria included suffering from systemic diseases, blood diseases, Behcet’s disease, autoimmune diseases, iron deficiency, folate deficiency, and vitamin B12 deficiency as well as multi vitamin, iron, calcium, and vitamin D consumption during the past 3 months.Each volunteer received 5 ml of blood and their serum 25Hydroxyvitamin D level was determined using HPLC device. The quantitative values, ​​in terms of ng/ml, and their qualitative values, ​​based on normal values, ​​were analyzed statistically running ttest and Fisher’s exact test.Results: Serum 25Hydroxyvitamin D level in the control group was 85.5 ± 33.59 ng / ml and was 87.33 ±12.65 ng / ml in the case group. In terms of quality, 66.7% in the control group and 40% in the case group had abnormal serum 25Hydroxyvitamin D levels.Conclusion: It seems that 25Hydroxyvitamin D does not seem to play a role in RAS. For more accurate results, furthure studies with larger sample sizes are recommended