مقایسه ویژگی شخصیتی نوع‌دوستی بین دانشجویان پزشکی سال اول و پس از آزمون جامع علوم پایه و سال آخر دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 97-1396

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت نوع دوستی و عوارض شناخته شده نداشتن آن و خلا اطلاعاتی در مورد وضعیت آن در دانشجویان رده‌های مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، این تحقیق در سال 1397 انجام شد.مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی روی 224 نفر شامل 80 نفر سال اول ، 74 نفر پس از آزمون جامع علوم پایه، 70 نفر سال آخر انجام شد. این افراد به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ویژگی شخصیتی نوع‌دوستی در 18 شاخص در یک طیف پنج گزینه‌ای؛ هرگز، گاهی، معمولا، بیشتر اوقات و همیشه سنجش شد و نقش سال تحصیلی، سن، جنس و .... به عنوان عوامل مرتبط در سه طبقه نوع‌دوستی محدود، نوع‌دوستی ریسک پذیر و نوع‌دوستی ساده با آزمون کای دو قضاوت آماری شد.یافته‌ها: این تحقیق روی تعداد 224 نفر دانشجوی پزشکی در مقاطع تحصیلی مختلف انجام شد. دانشجویان نوع‌دوستی خود را در 30.3 درصد هرگز و 15.3 درصد گاهی اعلام کردند و شدت نوع‌دوستی در 43 درصد ساده بوده است. نوع‌دوستی ریسک پذیر با افزایش سن کاهش و در زنان کمتر از مردان بوده است. p<0.001 نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد با افزایش مقطع تحصیلی، ویژگی شخصیتی نوع‌دوستی افزایش (سال اول 3.78 و پس از آزمون جامع علوم پایه 4.02 و سال آخر 4.12)  می‌یابد و نیز رفتار نوع دوستانه ساده 43 درصد ، رفتار نوع دوستانه محدود 26 درصد و رفتار نوع دوستانه ریسک پذیری 31 درصد بوده و نشان می‌دهد که  رفتار نوع‌دوستانه ریسک‌پذیر کاهش یافته و این برای آینده پزشکی جای نگرانی دارد زیرا اگر بیماری مشکل‌دار باشد، پزشکان در درمان ریسک نمی‌پذیرند زیرا اساس پزشکی باید بر اساس نوع‌دوستی باشد و وظیفه پزشک با نوع‌دوستی همگن است، لازمه پزشکی نوع‌دوستی است و البته در معیار ورود لحاظ نمی‌شود.به علاوه مطالعه‌ای نشده است که این ویژگی شخصیتی در دانشجویان چگونه است (خلا اطلاعات) بنابراین این تحقیق روی دانشجویان پزشکی در سه مقطع اول، پس از آزمون جامع علوم پایه و آخر در سال 1397 انجام شد.  بیمار مشکل‌ساز خواهد شد. این تحقیق به بررسی علل و اقدام‌های لازم برای ارتقای پدیده نوع‌دوستی بویژه نوع‌دوستی ریسک پذیر توصیه می‌کند.