بررسی کرن ایکتروس در هایپربیلی روبینمی شدید نوزادی

مقدمه: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع ودر اغلب موارد خوش خیم در نوزادان به شمار می رود. عوارض ناشی از تجمع مقادیر بالای بیلی روبین شامل ناتوانی های تکاملی عصبی می باشد که کاهش شنوایی، اختلالات شناختی و حرکتی را دربر میگیرد. اختلالات حرکتی شامل دیس تونی و آتتوزاست که با ضایعات هسته های قاعده ای منطبق می باشد. تون غیرطبیعی و اختلال درهماهنگی حرکات، نشانه ضایعه در مخچه است. اختلالات شنوایی ناشی از هایپربیلی روبینمی و کرن ایکتروس شامل اختلالات پردازش شنوایی، کاهش شنوایی و کری می باشد. تا کنون، در سطح منطقه و کشور، آماری از بروز کرن ایکتروس در نوزادانی که با هیپر بیلی روبینمی و تحت درمان قرار می گیرند منتشر نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین سرانجام تکاملی در کودکان 24 تا 36 ماهه با سابقه هایپربیلی روبینمی شدید دردوره نوزادی می باشد.مواد و روش ها : در یک مطالعه طولی، نوزادانی که با زردی شدید در مدت یکسال در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به روش تمام شماری از نوزادانی در مدت یکسال به علت زردی شدید در بیمارستان بستری و درمان شده بودند انجام گرفت. در این مدت 181 نوزاد با زردی شدید بستری و درمان شده بودند که در پیگیری این شیرخواران در سن 24 تا 36 ماهگی 121 مورد مراجعه و از نظر شاخص های رشد فیزیکی وتکامل عصبی مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: از 121 موردی که برای پیگیری مراجعه نمودند، 52 نفر دختر (43 درصد) و 69 نفر پسر (57 درصد) بودند. سن مراجعه در نوزادان مورد مطالعه ی مبتلا به زردی 1.27 ± 4.51 روز و وزن هنگام تولد آنها 559 ± 3102 گرم بود. مقادیر بیلی روبین بیماران در موقع مراجعه در نوزادی 4.21 ± 21.92 میلی گرم بر دسی لیتر بود. همه بیماران مورد مطالعه، فتوتراپی دوبل (intensive ) دریافت کرده بودند. در 24 بیمار (19.83 درصد) علاوه بر فتوتراپی ، تعویض خون هم انجام شده بود. در 8 مورد (6.61 درصد) از نوزادان مبتلا به زردی نوزادی، شواهد ناسازگاری abo وجود داشت که برای پیشگیری از نیاز به تعویض خون بعدی، از ایمونوگلوبین وریدی (ivig ) استفاده شده بود. از بین بیماران مورد مطالعه که در پیگیری ارزیابی شدند، 3 بیمار (2.47 درصد) نمره asq و سیر تکاملی غیر طبیعی داشتند. از این 3 بیمار، در دو مورد (1.65 درصد) تعویض خون انجام شده بود که در یکی از آنها علت ایکتر، ناسازگاری abo بود و ivig نیز دریافت کرده بود.نتیجه گیری: کمتر از 3 درصد نوزادانی که با هایپر بیلی روبینمی شدید مراجعه کرده بودند دچار کرن ایکتروس شدند. این یافته می تواند نشان گر نیاز به آگاهی دادن به والدین و جدی گرفتن ایکتر در روزهای اول زندگی باشد، زیرا هایپربیلی روبینمی شدید در دوران نوزادی در صورت مراجعه نکردن به موقع و عدم دریافت درمان مناسب و سریع می تواند سرانجام تکاملی نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد.

Kernicterus in severe neonatal hyperbilirubinemia

Background : Hyperbilirubinemia is a common and often benign problem in neonates.Severe neonatal indirect hyperbilirubinemia associated with neurological developmental disabilities, including auditory, cognitive and motor disorders. Motor disorders include dystonia, athetosis that is consistent with lesions of core nuclei. The tone and coordination abnomality are signs of lesion in cerebellum. Hyperbilirubinemia and kertnicterusinduced hearing loss include hearing processing imparment and sensorineural hearing loss. The goal of this study was to determine the neurological developmental outcome and kernicterus in children at ages 2436 months who had severe neonatal hyperbilirubinemia.Materials and Methods: In a longitudinal study, newborns that admitted to hospital with severe neonatal indirect hyperbilirubinemia were followed. In one year, 181 neonates were admited and treated for severe jaundice. At the age 24 to 36 months, 121 cases were followed and evaluated for kernicterus.Results: In this study 121 patients were followed that 52 patients (43%) were girls and 69 (57%) were boys. The age of newborns at admission was 4.14 ±1.27 days and their birth weight was 3102 ±559 grams. The mean values of billirubin was 21.29 ±4.21 mg/dl at the time of hospitalization. Twenty eight patients (19.83%) had underwent exchange transfusion in addition to intensive phototherapy, of which 8 neonates(6.61%) had evidence of ABO incompatibiliry. These 8 patients had received intravenous immunglobolin to prevent the need for second exchange transfusion. Among the followed patients, 3 infants (2.47%) had developmental delay and diagnosed as kernicterus, of which 2 neonates had exchange transfusion due to ABO incompatibility.Conclusion: In this study, less than 3% of infants with severe neonatal hyperbilirubinemia developed kernicterus. It is necessary to inform parents about neonatal jaundice and its complications. Severe jaundice should be taken serious in the first days of life because of risk for kernicterus. Severe neonatal hyperbilirubinemia, if not treated properly and quickly, can cause developmental delay.