بررسی تاثیر ایمونوادجوانتی میکروپارتیک لهای کیتین بر میزان igg1 و igg2a سرمی در ایمونیزاسیون موش های balb/c علیه عفونت لیشمانیا ماژور

سابقه وهدف: گزارش هایی درباره قابلیت میکروپارتیکل های کیتین در تعدیل پاس خهای th1 و th2 با توجه به اندازه ذرات و مسیر تجویز آن وجود دارد. هدفاز انجام این مطالعه بررسی آثار ایمونوادجوانتی میکروپارتیکل های کیتین با اندازه کمتر از 40 میکرون به عنوان ادجوانت در واکسیناسیون علیه لیشمانیا ماژور برایپیشگیری از بیماری لیشمانیازیس در مو شهای balb/c با سنجش igg1 )نماد th2 ( و igg2a )نماد th1 ( بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی گروه های مختلف اعم از تست و گواه که هر گروه شامل شش سر از مو شهای balb/c بود، به شیوه زیر جلدی سه مرتبهبا فاصله 21 روز با لایزیت انگل یا مخلوط لایزیت و میکروپارتیکل کیتین ایمونیزه شدند. سه هفته بعد از آخرین ایمونیزاسیون، بررسی نتیجه ایمونیزاسیون و تعیینایزوتایپ ایمونوگلوبولینی با استفاده از خون گیری از چشم و آزمایش الایزا انجام شد، سپس تعداد 2 ×105 پروماستیگوت فاز ایستایی انگل به قاعده دم موش ها تزریقشد و بعد در مدت هشت هفته زمان بروز زخم و وسعت آن تحت نظر قرار گرفته شد. در پایان هفته هشتم مجدد خون گیری از چشم برای سنجش igg1 و igg2aانجام شد، سپس مو شها قربانی شدند و غدد لمفاوی آن ها جهت تع یین بار انگلی به روش میکروتیتراسیون (lda ) جدا شد.یافته ها: در موش های گروه ایمونیزه شده با لایزیت انگل و میکروپارتیکل های کیتین در مقایسه با گروه غیرایمونیزه زمان شروع زخم پس از چالش با انگل بهتعویق افتاده بود و همچنین وسعت زخم ایجاد شده ( p<0.007 ) و میزان بار انگلی( 3.9 ±0.41 vs.5.8 ±0.82 log(parasites per lymph node)] (p le;0.05 )] به صورتمعناداری کاهش یافته بود. نتیجه سنجش igg1 و igg2a سرمی نشان داد که ایمونیزاسیون با میکروپارتیکل های کیتین زمینه ساز کاهش معنادار سطح سرمی i gg1قبل( p <0.001 ) و بعد ( p<0.014 ) از چالش شده ولی بر میزان سرمی igg2a اثرگذار نبوده است.نتیجه گیری: در ایمونیزاسیون با میکروپارتیکل های کیتین به همراه لایزیت انگل پاس خهای igg1 به صورت معنادار مهار شده بود، به این سبب به نظر می رسدمیکروپارتیکل های کیتین قادر به فروتنظیمی پاسخ های آسیب زای th2 ایجاد شده در عفونت لیشمانیا هستند.

Study of the immune adjuvant effect of chitin microparticles on plasma levels of IgG1 and IgG2a during immunization against Leishmania infection in BALB/c mice

Background: There are reports on the ability of chitin microparticles to modulate the TH1 and TH2responses, depending on the size and administration route. The purpose of the present study was toinvestigate the immunoadjuvant effects of the smallsized (less than 40 microns) chitin microparticles(CMP) in vaccination against Leishmania major for preventing leishmaniasis in BALB /c mice bydetermining IgG1 and IgG2a.Methods: BALB frasl;c mice in test and control groups (6 mice per group), during 21 days were immunizedsubcutaneously three times with soluble Leishmania antigens (SLA) or SLA/CMP. Three weeks after thelast immunization, blood sampling was performed and immunoglobulin isotype was determined usingELISA. Then 2 × 105 L. major promastigotes were injected into the base of the tail of the mice. Next, onsetand size of the lesions were measured in each group. In the eighth week, blood samples were obtained fromthe eye for evaluation of IgG1 and IgG2a level and then the mice were sacrificed and their lymph nodeswere isolated to determine the parasitic burden using Limiting dilution assay (LDA).Results: The SLA / CMPimmunized mice in compared to the nonimmunization group, the onset of thewound were postponed and the parasitic load [(0.41 ±3.9 Vs.0.82 ±5.8 Log (Parasites per lymph node)](P le;0.05) and the extended area of the wound (P le;0.007) were significantly decreased. The results ofthe serum IgG1 and IgG2a assay showed that immunization by chitin microparticles caused significantdecrease in the serum IgG1 level before (P le;0.001) and after (P le;0.014) the challenge but not IgG2a.Conclusion: Coadministration of CMP/SLA cause significant inhibition of IgG1 responses. It seems thatCMP could downregulate unbridled TH2 response in Leishmania infection.