اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید (hiit) بر متیلاسیون pgc-1α در عضله دوقلوی موش‌های صحرایی نر چاق

سابقه و هدف: چاقی با افزایش خطر بسیاری از بیماری ها همراه است. متیلاسیون عاملی مهم در چاقی می باشد که بیانگر تغییرات اپی ژنتیک است. با این حال، اطلاعاتی در زمینه متیلاسیون pgc-1 و فعالیت ورزشی منظم وجود ندارد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید (hiit) بر متیلاسیون pgc-1 در عضله دوقلوی موش‌های صحرایی نر چاق بود.روش بررسی: در یک مطالعه تجربی، 24 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه 6تایی سالم کنترل، سالم تمرین، چاق کنترل و چاق تمرین تقسیم شدند. گروه سالم از رژیم غذایی نرمال و گروه چاق از رژیم غذایی پرچرب (به مدت 6 هفته) استفاده کردند. گروه سالم تمرین و چاق تمرین، به مدت 6 هفته hiit شنا را انجام دادند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله دوقلوی موش های گروه کنترل و تمرین جدا شد و پس از آن، سنجش متیلاسیون pgc-1 انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون های آماری تی همبسته و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد.یافته‌ها: پس از 6 هفته وزن بدن گروه چاق تمرین نسبت به گروه چاق کنترل کاهش معنی داری یافت (0.021=p). علاوه بر این، پس از 6 هفته hiit، میزان متیلاسیون pgc-1 گروه سالم (0.010=p) و گروه چاق (0.037=p) نسبت به گروه کنترلشان کاهش معنی داری یافت.نتیجه گیری: به نظر می رسد که 6 هفته hiit شنا می تواند بر وضعیت چاقی موثر باشد و به طور قابل توجهی متیلاسیون pgc-1α را در عضله دوقلوی موش‌های صحرایی نر چاق کاهش دهد.